Along the Road That Leads to Bedlam - Schammasch

One day four masked men, upon orders received,

Threw themselves upon him and bound him hand and foot,

So that he could only move his legs.

The Whip’s harsh lash slashed at his back,

And they told him to be on his way without delay.

— along the road that leads to Bedlam.

He began to smile while scourged and spoke to them with such feelings,

Such intelligence concerning so many human sciences he had studied

— displaying vast erudition for one who

had not yet crossed the threshold of youth.

And his discourse on Humanity’s Destiny,

During which he laid absolutely bare the poetic nobility of his soul,

Made his captors — shaken to the core by

what they had done — unbind his battered limbs

And fall on their knees begging forgiveness.

His excessive Modesty,

which dawned on him because of this idea of being but a monster,

Prevents his bestowing his glowing compassion upon any man.

He shelters behind his self-respect,

offended by this blasphemous assumption

Which arises solely from himself and persists in remaining alone

And without solace in the midst of

torments.

His pride repeats to him this axiom:

«Let each keep to his own kind.»

Бір күні бетперде киген төрт адам тапсырыс бойынша,

Оның үстіне лақтырып, қол-аяғын байлап,

Ол тек аяқтарын қозғалта алатындай етіп.

Қамшының қатты кірпігі оның арқасынан қадалады,

Олар оған кідіріссіз жолға шығуын айтты.

—  Бедламға  апаратын жолдың бойында.

Ол қамшы алған кезде күле бастады және олармен осындай сезімдермен сөйлесті,

Ол зерттеген көптеген гуманитарлық ғылымдарға қатысты осындай интеллект

— адам үшін үлкен эрудицияны көрсетеді

әлі жастық  табалдырығын аттамаған.

Және оның Адамзат тағдыры туралы баяндамасы,

Осы уақыт ішінде ол өз жанының ақындық асылын ашты,

Өзектерін жасады - ядроға шайқаңыз

олар не істеді — оның соққыға жығылған мүшелерін шешті

Және тізе бүгіп, кешірім сұраңыз.

Оның шамадан тыс қарапайымдылығы,

Оның басына құбыжық болу идеясының арқасында пайда болды,

Оның кез келген адамға өзінің жарқыраған жанашырлығын көрсетуіне жол бермейді.

Ол өзін-өзі құрметтейтінін жасырады,

бұл күпір болжамға ренжіді

Ол тек өзінен туындайды және жалғыз қалуды таңдайды

Ортасында жұбанышсыз

азаптаулар.

Оның мақтанышы оған мына аксиоманы қайталайды:

«Әркім өз түріне қарай жүрсін.»