Свадьба - Сатанакозёл

Раз Сиволдай пробудился

Взяла кручина святого отца

«Как же так я все без бабы!»

Сон пеленою окутал, снится ему.

Лежит от на смертном одре

Никого рядом нету, пусто в его избе.

И рвется сердце на части

Воля не воля, и солнце не радует глаз

«Где же найти мне невесту?»

Но нету девок в деревне

Только старухи седые глядят мне во след.

Что ж пойду за женой в темный лес

«Эй туман, серой мглой ты меня укрой

В злом лесу под сосною душу мою успокой.»

Надо ж такому случится

Вышла из леса девица

Огромная, в шерсти с бородою.

Давай говорит скорее жениться!

Бір кезде Сиволдай оянды

Қасиетті әкенің таяғын алды

«Әйелсіз қалай боламын!

Ұйқы оранып, түс көреді.

Өлім төсегінде жатыр

Айналасында ешкім жоқ, оның лашығында бос.

Ал жүрек бөліктерге бөлінеді

Ерік - ерік емес, күн де ​​көзге ұнамайды

«Келінді қайдан таба аламын?

Бірақ ауылда қыз жоқ

Маған тек ақ шашты кемпірлер ғана қарайды.

Жарайды, мен әйелімнің соңынан қараңғы орманға барамын

«Ей, тұман, мені сұр тұманмен жабыңыз

Қарағайдың астындағы зұлым орманда, жанымды тыныштандыр.

Бұл болуы керек

Орманнан бір қыз шықты

Үлкен, жүннен жасалған сақалды.

Үйленеміз делік!