Битва - Сатанакозёл

Растай, солнце, в облаках

Да не жги мне взор, не пали огнем

Вновь кровь огненной смолой

Потечет ручьем, алою рекой

Силой тысячи ветров, цепи оков

В клочья разорви!

В дебрях северных лесов

Кованных сердец пламя разожги!

Грянет громом глухим воли отцов

Древний завет

В тихом сумраке болот

Жадно пить туман да стеречь рассвет

Каменное дерево не срубить топором

Мы-дыханье моря, наша песнь — гром!

Кровь дремучих лесов

Северных Ветров стон!

Еріп, күн, бұлттарда

Иә, көзімді күйдірме, отқа түспе

Тағы да отты шайырдың қаны

Ағып жатқан бұлақ, алқызыл өзен

Мың соққан желдің құдіретімен, шынжыр кісен

Оны ұсақтап кесіңіз!

Солтүстік ормандардың жабайы жерлерде

Жалған жүректер жалынды тұтандырады!

Бұл әкелердің саңырау өсиетіндей күркірейді

көне өсиет

Батпақтардың тыныш ымыртында

Тұманды құлшыныспен ішіп, таңды күзетіңіз

Тас ағашты балтамен кесуге болмайды

Біз теңіздің тынысымыз, әніміз күн күркіреді!

Қалың ормандардың қаны

Солтүстік желдер ыңылдап жатыр!