Пандорина коробочка - СадЪ

Одна твоя коробочка, на самом — самом дне

Хранит, давно простуженную, память обо мне.

Кольцо и фотографии, засушенный цветок,

Стихов моих настроченные строки между строк.

Там взрослые страдания и детская любовь,

Основы мироздания и бантик голубой.

Обрывки разговоров, телеграфных проводов,

Утерянные запахи ушедших поездов.

Бездомным одиночеством тихонечко звеня,

Мой голос — это всё, что остаётся от меня.

Его ты помаленечку навеки забывай,

И больше ту коробку ни за что не открывай.

Любовь крепка, как смерть, она — как пуля на войне,

И нет её желаннее, и нет её больней.

Как все о ней мечтаю я, как все её боюсь.

Любовь и смерть, я к вам, надеюсь, больше не вернусь.

Сіздің қораптарыңыздың бірі, ең төменгі жағында

Сақтайды, ұзақ суық, мен туралы естелік.

Сақина мен фотосуреттер, кептірілген гүл,

Менің өлеңдерім жолдардың арасына сызылған жолдар.

Үлкендердің азабы мен бала махаббаты бар,

Ғалам негіздері және көк бантик.

Сөйлесулердің үзінділері, телеграф сымдары,

Жоғалған пойыздардың жоғалған иісі.

Үйсіз жалғыздықтан үнсіз шырылдап,

Менің дауысым меннен қалған нәрсе.

Оны бірте-бірте ұмытып,

Және ол қорапты енді ешқашан ашпа.

Махаббат өлім сияқты күшті, соғыстағы оқтай,

Бұдан артық қалаулы, бұдан асқан ауыртпалық жоқ.

Мен оны қалай армандаймын, одан қалай қорқамын.

Махаббат пен өлім, Саған қайтып оралмаспын деп үміттенемін.