Yo Soy el Recuerdo - Ricardo Montaner

Yo le puse luz a tu candil

y llené de piedritas tu cornisa

Eran mías las huellas, de los pies en la arena

y son mías las huellas del amor de tu vida

Yo puse una almohada en el sofá

para verte escribiéndome poemas

Eran mías las alas que rodeaban tu pecho

y son mías las alas, que volaron con tus sueños

Yo soy el recuerdo inmenso

tan grande que hasta soy presente

no puedo sacarte de mi mente

ni arrancarme el alma

Yo soy el recuerdo eterno tan inolvidable

soledad y luna llena, nostalgia en el aire

Yo fui una semilla en campo abierto

(yo crecí por ti)

Y crecí en mil flores a tu alrededor

(y te acompañé)

Embotellando sueños, para tirarlos al mar

y juntos construimos, este amor que ya es eterno

Yo soy el recuerdo

Мен сенің шамыңа жарық түсірдім

Мен сіздің карнизіңізді тастармен толтырдым

Аяқ іздері менікі, құмдағы аяқтың іздері

ал сенің өміріңдегі махаббаттың іздері менікі

Мен диванға жастық қойдым

сенің маған өлең жазғаныңды көру

Кеудеңді қоршап тұрған қанаттар менікі еді

ал қанаттары менікі, армандарыңмен ұшқан

Мен үлкен естелікпін

соншалықты үлкен, мен тіпті бармын

Мен сені ойымнан шығара алмаймын

менің жанымды жұлып алмаймын

Мен ұмытылмас мәңгілік естелікпін

жалғыздық пен толған ай, ауадағы сағыныш

Ашық далада тұқым болдым

(Мен сен үшін өстім)

Ал мен сенің айналаңда мың гүл өстім

(және мен сенімен бірге болдым)

Құю армандары, оларды теңізге лақтыру

және біз бірге осы мәңгілік махаббатты құрамыз

Мен естелікпін