Dame Olvido - Ricardo Montaner

Por ese mar de llanto que ha dejado en mi guitarra

Por ese quebranto que me ataca por la espalda

Por esos rencores que me toman por asalto

Por esos insomnios que traspasan el asfalto

Porque se destiñe el azul de la mañana

Porque me ha dejando esperando en la parada

Yo te pido que me des olvido

Para que recuerde siquiera mi fecha natal

El país donde vivo y su capital

Yo te pido que me des olvido

Para que la olvide, aunque sé de memoria

Su olor, su teléfono nuevo y su dirección

Dame olvido, dame olvido

Tu valor de mujer premio Nobel de paciencia

Aunque en silencio me grites

Que me calle y que te quiera

Océano de besos, salpícame en palabras

Inunda mi desierto y germíname de ganas

Менің гитарамда қалған жылау теңізі үшін

Маған артымнан шабуыл жасайтын сынық үшін

Мені дауылмен алып бара жатқан кек үшін

Асфальтты кесіп өтетін ұйқысыздықтар үшін

Өйткені таңның көгі өшеді

Өйткені ол мені аялдамада күтіп қалдырды

Мені ұмытуыңды сұраймын

Мен тіпті туған күнімді есіме түсіремін

Мен тұратын ел және оның астанасы

Мені ұмытуыңды сұраймын

Мен оны ұмыту үшін, жатқа білсем де

Сіздің иісіңіз, жаңа телефоныңыз және мекенжайыңыз

Маған ұмытшақтық бер, ұмытшақтық бер

Сіздің шыдамдылығыңыз үшін Нобель сыйлығын алған әйел ретіндегі батылдығыңыз

Сен маған үнсіз айқайласаң да

Мен үндемедім және сені сүйемін деп

Сүйісу мұхиты, мені сөзбен шашыратып жібер

Шөлімді су басып, мені тілегіммен өсір