Cent'anni di solitudine - Raige

I ragazzi in quartiere sanno bene chi sono

Non chiedono le foto o l’autografo

Per loro sono Alex, Raige, quello dei One Mic

Quello che ce l’ha fatta ad andare via da qui

E anch’io mi sento miracolato in un certo senso

Amavo il rap ed oggi vivo di questo

E quando ho dato le mie dimissioni

In quei corridoi camminavo come il gladiatore, piovevano i fiori

Il capo disse che ero un pazzo e che sarei tornato

Mi sta ancora aspettando fuori da una multinazionale

Dalla carriera, io sono il mio ascensore sociale

La mia bandiera, vince chi si schiera, non chi si dispera

Niente come la miseria ci sveglia e ci acceca

E siccome il respiro è merce che non si conserva

Lascio a voi merde tutta questa merda!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

Ho messo in piazza la mia vita e barattato i miei affetti

Perché non so fare finta e non potrei fare altrimenti

E ora darei via tutta la mia poesia

Per fermare tutto quanto trascinato dalla frenesia

Ma non c'è verso

Ti accorgi del valore di quello che hai perso, solo quando l’hai perso

E io ho scelto questo, una vita in viaggio da un club all’altro

Da un palco ad un altro palco

Più che un corridore sembro un fuggiasco

Più che un trascinatore sono un ostaggio

Ho fatto tutto nel mio nome, tutto col mio nome

In modo che arrivasse a tutte le persone

E adesso loro sanno chi sono, e io no

E c’hanno visto anche del buono, ma dio no

Perché lui sa che vi venderei tutti

Nessuno escluso, fosse sicuro che servisse a salvarmi il culo!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Le grandi storie hanno bisogno di chi le vive, non di chi le racconta

E io ho paura di una vita vuota

Mai, non ho vissuto mai pensando di adattarmi, mi chiedo come fai

Cent’anni di solitudine sono il prezzo per la mia svolta

E sono molto meglio di una vita vuota!

Төңіректегі балалар олардың кім екенін біледі

Олар фото немесе қолтаңба сұрамайды

Олар үшін мен Алекспін, Райджмын, бір микрофонның мүшесімін

Осы жерден шыққан адам

Мен де белгілі бір мағынада ғажайып сезінемін

Мен рэпті жақсы көретінмін және бүгінде сол арқылы өмір сүріп жатырмын

Ал мен отставкаға кеткенімде

Сол дәліздерде мен гладиатор сияқты жүрдім, гүлдер жаңбыр жауды

Бастық менің жынды екенімді, қайтып келетінімді айтты

Ол мені көпұлтты компанияның сыртында әлі күтіп отыр

Мансаптан бастап мен әлеуметтік лифтімін

Туым, кім жақтаса, сол жеңеді, үміт үзген емес

Қасірет сияқты ештеңе бізді оятып, көзімізді соқыр етпейді

Ал тыныс сақталмайтын тауар болғандықтан

Мен мұның бәрін саған қалдырамын!

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Ұлы әңгімелер оны айтатындарға емес, өмір сүретіндерге қажет

Ал мен бос өмірден қорқамын

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Жүз жылдық жалғыздық – менің серпілісімнің бағасы

Және олар бос өмірден әлдеқайда жақсы!

Мен өмірімді көшеге салып, махаббатымды айырбастадым

Өйткені, мен қалай көрінуді білмеймін және басқаша істей алмадым

Ал енді мен барлық поэзиямды берер едім

Құтыру сүйреткеннің бәрін тоқтату үшін

Бірақ амал жоқ

Жоғалғанның қадірін жоғалтқанда ғана түсінесің

Мен мынаны таңдадым, бір клубтан екінші клубқа саяхаттайтын өмір

Бір кезеңнен екінші кезеңге

Жүйріктен гөрі мен қашқын сияқтымын

Жүргізушіден артық мен кепілмін

Мен мұның бәрін өз атыммен, барлығын өз атыммен жасадым

Осылайша ол барлық адамдарға жетті

Енді олар менің кім екенімді біледі, мен білмеймін

Олар да жақсылық көрді, бірақ құдай жоқ

Өйткені ол бәріңді сататынымды біледі

Ешкім жоққа шығарған жоқ, ол менің есегімді құтқаратынына сенімді болды!

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Ұлы әңгімелер оны айтатындарға емес, өмір сүретіндерге қажет

Ал мен бос өмірден қорқамын

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Жүз жылдық жалғыздық – менің серпілісімнің бағасы

Және олар бос өмірден әлдеқайда жақсы!

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Ұлы әңгімелер оны айтатындарға емес, өмір сүретіндерге қажет

Ал мен бос өмірден қорқамын

Ешқашан, мен бейімделу туралы ойлаған емеспін, сен мұны қалай істейсің деп ойлаймын

Жүз жылдық жалғыздық – менің серпілісімнің бағасы

Және олар бос өмірден әлдеқайда жақсы!