Прикоснувшиеся к солнцу - pyrokinesis

Не смотри на моё пепельное тело

Я хотел светить, но оно только медленно горело (до шрамов)

Таким меня на праздник вряд ли позовут

И, может быть, я хуже стану, потерявши красоту

И с клятвы – ни одной тут буквы не забыл я

Не смотри на мои страшные обугленные крылья

В непонятном вам присуще видеть монстров

Но родная, ты пойми, мы просто

Прикоснувшиеся к солнцу

Наши ослепли небеса, но

Я всё вижу свет в твоих глазах

И, как зиму сменит лето и весна

Умрёт поэт тогда, когда тут будет некому писать

Потеряться здесь легко совсем

И наша юность – ледяная цитадель

Где только холод снега есть

Сто вопросов, лишь один ответ, семь бед

Но помни: "Дорогая, сакура тут расцветает по весне..."

И каждый тут когда-то станет лишним

Но клянусь, что распущусь с листами самой спелой вишни

И опять опаду спирально ярко красным вихрем

И отдам себя всем этим песням

Только бы не стихли никогда

Но ошибся видимо в расчётах и хотел немного света

Но споткнулся, обжигая щёки и упал

Не смотри на нас как-будто бы на монстров

"Дорогая, просто мы из тех

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Мир – лишь пепел, а время – песок

Я пролечу кометой, между тысячелетних летних лесов

И всё — помещу на камни гроба, лишь в несколько слов:

"Жил, горел и умер, и ушёл доиграв эпизод..."

Мне всё равно бессмертие иль погост

Но родная, я прошу, ответь мне на один вопрос

Прошу... "Жить чтоб была память или скоротечно?

Искусство в одном миге или всё же в бесконечности?"

Не жалеете, не плачете, не ждёте

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги

Не смотри, не смотри на нас как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

Не жалеете, не плачете, не ждёте

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги

Не смотри, не смотри на нас, как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

Не жалеете, не ждёте

Не смотри – на мои шрамы и ожоги

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

"Прикоснувшиеся к солнцу..."

Мы просто прикоснувшиеся к солнцу!

Мы не уроды и не монстры.

"Дорогая, просто мы из тех –

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Идеи есть и ничего больше не нужно,

И нить жизнь суметь провести в игольное ушко,

Чтобы залатать все дыры в ткани мироздания,

Но указов и инструкций дальше не раздали нам...

И мы не знаем, что нас дальше ожидает,

В мириаде из случайных чисел выловим глазами –

Тот фундамент... тайный ноль,

Что из пустоты, когда-нибудь станет для нас –

Этой самой иглой и мы...

Готовы солнца выдержит всю боль

И если судьба мученика выпала,

Я понял – нужно что-то поменять,

Но пока что - непонятно,

Я пришёл чтобы разрушить или создавать?...

Принять себя, найти спокойствие внутри,

Или снова поднять в воздух –

Знамя утренней звезды...

Орать...

Забудьте всё тут или яростно горите...

Я рождён любить всем сердцем,

Или всё же ненавидеть...

Расскажи...

Честно я запутался...

Честно я запутался...

Я запутался...

Не жалеете, не плачете и не ждёте,

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги,

Не смотри.

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

Не жалеете, не плачете и не ждёте,

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги,

Не смотри.

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

Не жалеете, не ждёте...

Не смотри – на мои шрамы и ожоги...

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

"Прикоснувшиеся к солнцу..."

Мы просто – "прикоснувшиеся к солнцу!"

Мы не уроды и не монстры.

"Дорогая, просто мы из тех –

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Күлді денеме қарама

Мен жарқырағым келді, бірақ ол баяу күйіп кетті (тыртыққа дейін)

Сондықтан мені мерекеге шақыру екіталай

Мүмкін мен сұлулығымды жоғалтып, нашарлайтын шығармын

Ал антпен - мен мұнда бір әріпті ұмытпадым

Менің қорқынышты күйдірілген қанаттарыма қарамаңыз

Түсініксіз жерде сіз құбыжықтарды көресіз

Бірақ қымбаттым, түсінесің, біз әділбіз

Күн тиген

Біздің аспанымыз соқыр, бірақ

Мен сенің көздеріңнен нұрды көремін

Ал қыстың орнын жаз мен көктем қалай басады

Жазатын адам қалмағанда ақын өледі

Бұл жерде адасу оңай

Ал біздің жастар – мұз қорғаны

Тек қардың салқыны болатын жерде

Жүз сұрақ, бір ғана жауап, жеті қиындық

Бірақ есіңізде болсын: «Жаным, шие бұл жерде көктемде гүлдейді...»

Ал мұндағылардың бәрі бір күні артық болып кетеді

Бірақ мен ең піскен шие жапырақтарымен гүлдеймін деп ант етемін

Мен тағы да ашық қызыл құйынға спиральды түрде құлаймын

Осы әндердің бәріне өзімді беремін

Тек олар ешқашан басылмаса

Бірақ, шамасы, мен есептеулерде қателесіп, біраз жарық алғым келді

Бірақ ол сүрініп, бетін күйдіріп, құлап қалды

Бізге құбыжық сияқты қарамаңыз

«Жаным, біз солардың бірі ғанамыз

Күнге тиіп, күйіп кеткен...

Дүние күл, ал уақыт құм

Мен құйрықты жұлдыздай ұшамын, мың жылдық жазғы ормандар арасында

Міне, мен оны табыттың тастарына қоямын, аз ғана сөзбен:

«Ол өмір сүрді, өртенді және өлді және эпизодты ойнағаннан кейін кетті ...»

Маған өлмейтіндік пен зират бәрібір

Бірақ, қымбаттым, маған бір сұраққа жауап беруіңізді сұраймын

Мен сұраймын ... «Естелік немесе өткінші болу үшін өмір сүру керек пе?

Өнер бір сәтте ме, әлде шексіздікте ме?

Өкінбе, жылама, күтпе

Менің жараларыма, тыртықтарыма және күйіктеріме қарамаңыз

Қарама, бізге құбыжық сияқты қарама

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз күнді ұстадық ...»

Өкінбе, жылама, күтпе

Менің жараларыма, тыртықтарыма және күйіктеріме қарамаңыз

Қарама, бізге құбыжық сияқты қарама

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз күнді ұстадық ...»

Өкінбе, күтпе

Қарама – менің тыртықтарым мен күйіктеріме

Бізге құбыжық сияқты қарамаңыз

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз күнді ұстадық ...»

«Күнге қол тигізу...»

Біз күнді ғана ұстадық!

Біз құбыжық немесе құбыжық емеспіз.

«Жаным, біз солардың бірі ғанамыз...

Күнге тиіп, күйіп кеткен...

Идеялар бар, басқа ештеңе қажет емес,

Өмірдің жібін иненің көзіне ұстай біл,

Ғаламның маталарындағы барлық тесіктерді жабу үшін,

Бірақ бізге одан әрі жарлықтар мен нұсқаулар берілмеді ...

Ал енді бізді не күтіп тұрғанын білмейміз

Сансыз кездейсоқ сандарда біз көзімізбен ұстаймыз -

Сол негіз... құпия нөл

Бір күні біз үшін бос жерден не болады -

Дәл осы инемен және біз ...

Барлық азапқа төтеп беруге дайын күн

Егер шейіттің тағдыры шешілсе,

Мен бір нәрсені өзгерту керек екенін түсіндім

Бірақ әзірге бұл анық емес

Мен құрту немесе құру үшін осындамын ба?

Өзіңізді қабылдаңыз, ішкі тыныштықты табыңыз

Немесе қайтадан ауаға көтеріліңіз -

Таңғы жұлдызды баннер...

Айқай...

Мұнда бәрін ұмытыңыз немесе қатты күйдіріңіз ...

Мен шын жүрегіммен сүю үшін дүниеге келдім

Немесе әлі де жек көремін ...

Айтыңыз...

Шынымды айтсам, мен абдырап қалдым...

Шынымды айтсам, мен абдырап қалдым...

Мен шатасып қалдым...

Өкінбе, жылама және күтпе,

Менің жараларыма, тыртықтарыма және күйіктеріме қарамаңыз

Қарама.

Бізге құбыжық сияқты қарамаңыз.

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз Күнге қол тигіздік ...»

Өкінбе, жылама және күтпе,

Менің жараларыма, тыртықтарыма және күйіктеріме қарамаңыз

Қарама.

Бізге құбыжық сияқты қарамаңыз.

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз Күнге қол тигіздік ...»

Өкінбе, күтпе...

Менің тыртықтарыма, күйіктеріме қарамаңыз...

Бізге құбыжық сияқты қарамаңыз.

«Қымбаттым, сіз түсінесіз - біз Күнге қол тигіздік ...»

«Күнге қол тигізу...»

Біз жай ғана - «күнге қол тигіздік!»

Біз құбыжық немесе құбыжық емеспіз.

«Жаным, біз солардың бірі ғанамыз...

Күнге тиіп, күйіп кеткен...