Ледники - Plastika

Над тобою

тонны льда стирают память птичьих стай,

скрип бетонных свай.

Сколько стоят

злые войны?

Жгучий порох по карманам

не рассыпан,

вырастает

белый пояс.

Скорый поезд сквозь тоннель мечту несет,

Кто меня спасет?

Дверь откроешь,

Страх свой вспомнишь

на запястье,

он простит ненастье,

Счасте мне не мстит!

Быть изгоем

Легче, чем плечами свой ледник держать,

иль тушить пожар.

В горы с боем.

Прыгай, с богом,

не смотри наверх, повержен нерв

созвездий.

Почки верб

распускались.

Тенью крался

льда последний поцелуй,

не найдя иную.

Негодуя,

льдом из пули,

не проснулись,

не скули, щенок,

сейчас мы — лед Земли!

И в последний миг

Он, как птица взмыл,

Небом насладиться

полным вздохом не смел.

И как солнца блик

дождь дыханьем смыл.

Небу поклониться

Чтоб проститься успел.

И не растают ледники,

Любовь и ненависть срастались.

А я листаю дневники —

-кривые строчки в них остались.

сені үміттім

тонна мұз құстардың жадын өшіреді,

сықырлаған бетон қадалары.

Қанша

зұлым соғыстар?

Қалталарда жанып жатқан мылтық

шашыраған емес

өседі

ақ белбеу.

Жылдам пойыз арманды туннель арқылы жеткізеді,

Мені кім құтқарады?

Сен есікті аш

Қорқынышыңызды есте сақтаңыз

білекке,

ол қолайсыз ауа-райын кешіреді,

Бақытымызға орай, ол менен кек алмайды!

тысқары болу

Мұздықты иығымен ұстағаннан оңай,

немесе өртті өшіріңіз.

Ұрыспен тауға.

Құдаймен бірге секір

жоғары қарамаңыз, жүйке жеңіледі

шоқжұлдыздар.

тал бүршіктері

гүлденді.

Көлеңкемен жорғалаған

мұздай соңғы поцелу,

басқасын таппайды.

ашулы,

оқ мұз,

оянбады

жылама, күшік,

енді біз Жердің мұзымыз!

Және соңғы сәтте

Ол құстай қалықтады

аспаннан ләззат алыңыз

толық дем алуға батылы жетпеді.

Және күн сәулесі сияқты

жаңбыр деммен шайып кетті.

аспанға тағзым

Қоштаса білу.

Ал мұздықтар ерімейді

Махаббат пен жек көрушілік бірге өсті.

Мен күнделіктерді парақтаймын -

- оларда қисық сызықтар қалды.