Râhu - Pensées Nocturnes

C’est un funeste ivrogne qui soupe ce soir

Qui de mon cerveau sur sa balançoire

Se gorge salement

Valsant en mesure en ce terne manoir

Qu’est mon crâne affable, répugnant crachoir

Il gerbe à torrent ses acides ventrailles

Noyé dans le sang, recouvert de failles

Résonnent ces broiements dans ma tête

Raisonnent ces errements dans ma tête

Cette comptine vicieuse qui crève le silence

Savoureuse putain au goût d’abstinence

Mais revoilà que titube l’imbriaque

Pansant au rythme des larmes dionysiaques

Foulant gaiment ce cimetière de pensées

Il racle de la langue l’amère absurdité

Il faut l’imaginer heureux

Dans ce monde follement silencieux

Car les moyens justifient la fin

Mais le rocher roule encore

Le rocher roule encore…

Бұл түнде тамақ ішетін өлімші мас

Кім менің миым тербеледі

Тамақтар лас

Осы күңгірт сарайда уақытпен вальс билеу

Менің мейірімді, жиіркенішті түкіргіш бас сүйегім қандай?

Ол қышқыл қарындарын сілкіп жібереді

Қанға батып, сызатпен көмкерілген

Менің басымда бұл дірілдер жаңғырады

Менің басымдағы бұл қыдыруға себеп

Тыныштықты бұзатын бұл зұлым балабақша рифмасы

Дәмді абстиненция дәмі бар жезөкше

Бірақ бұл жерде тағы да имбриак дірілдейді

Дионисийдің көз жасының ырғағымен таңу

Осы ойлар зиратын көңілді таптап

Ащы абсурдты тілімен тырнады

Сіз оны бақытты елестетуіңіз керек

Мына үнсіз әлемде

Өйткені, құралдар мақсатты ақтайды

Бірақ рок әлі де қозғалады

Тас әлі домалап жатыр...