Paria - Pensées Nocturnes

Soleil seul, sans ombre

Sur les intestins de la chimère

De cette cité sombre

Où les hommes enfilés se noient de rêves

J’ai vu cette perle en peine

Où grouillent nombre de petits points noirs

Ces viles fourmis hautaines

Qui mangeaient son cœur sans miroir

J’ai vu les fils difformes

Dominer cette lune sans nuit

A l’article du maitre d’orchestre

Qui de sa plume rythme la vie

J’ai vu le coin de l’univers

Cette légère couleur de verre

Diluer l’ordre et créer l’entropie

Souffrir d’air et manquer d’oubli

J’ai vu ce vide patent

Cette cruelle vanité

Cette dernière étincelle sanction

Je suis le corbeau blanc

Celui qui voudrait s'élever

Mais entouré des lueurs du passé

Je ne peux qu’admirer le néant

Je suis le corbeau blanc

L’oiseau affranchi du temps

Survivant de l’ennui

Je deviendrais ce que je suis

Күн жалғыз, көлеңкесіз

Химераның ішектерінде

Мына қараңғы қаладан

Жіпті адамдар арманға батып кететін жерде

Мен бұл інжу-маржанды қиналғанын көрдім

Көптеген кішкентай қара нүктелер жиналатын жерде

Сол тәкаппар құмырсқалар

Айнасыз жүрегін жеген

Мен бұрыс сымдарды көрдім

Бұл түнсіз айға үстемдік етіңіз

Дирижер мақаласына

Кім қаламымен өмірдің тынысын белгілейді

Мен ғаламның бұрышын көрдім

Бұл әйнектің ашық түсі

Тәртіпті сұйылту және энтропия құру

Ауадан зардап шегіңіз және ұмытып кетіңіз

Мен бұл патенттің бостығын көрдім

Бұл қатыгездік

Бұл соңғы санкция

Мен ақ қарғамын

Кім көтерілгісі келеді

Бірақ айнала өткен жылтырақтармен қоршалған

Мен ешнәрсеге ғана таңдана аламын

Мен ақ қарғамын

Уақытсыз құс

зерігуден аман

Мен қандай болсам, солай болар едім