Зимний вечер - Павел Фахртдинов

Зимний вечер выдыхает синь туманную.

От бессонницы слова комками сыплются.

Так старательно экраны снов порвали мы,

Что теперь, пожалуй, никогда не выспаться.

У меня в подкорке черт застрял термометром.

Он играется то судьбами, то лицами.

Мы так долго отпускали чувства по ветру,

Что теперь осталась только интуиция.

Хотя вряд ли размышлять об этом стоило.

Но стук сердца разгибает ребер дуги.

Мы так длительно старались жить по-своему,

Что теперь уже не помним друг о друге.

Қысқы кеш тұманды көк демді шығарады.

Ұйқысыздықтан сөздер түйіршіктерге түседі.

Біз армандардың экрандарын мұқият жырттық,

Бұл қазір, мүмкін, ешқашан жеткілікті ұйықтай алмайды.

Ібіліс термометрмен ми қыртысыма кептеліп қалды.

Ол тағдырмен немесе адамдармен ойнайды.

Біз ұзақ уақыт бойы сезімдерімізді желге жібердік,

Енді тек интуиция ғана қалды.

Бұл туралы ойланудың қажеті жоқ еді.

Бірақ жүрек соғысы доғаның қабырғаларын иеді.

Біз өз жолымызбен өмір сүруге тырыстық,

Енді бір-бірімізді еске түсірмейміз.