Про слонов - Павел Фахртдинов

Я вижу — в розовых мохнатых слонах

окрашивается все выше крыши

У Маяковского в штанах облака,

а у меня уже вошло в привычку

Когда приходишь ты ко мне, в тот же миг слоны из ниши тела моего

Виляя хвостами, нелепою стаей

взлетают отлично

Над этим городом, которого на карте нет.

Не знаю, что там у тебя на душе

случается, но нафига ко мне ты Приходишь — думаю, что только затем,

чтоб посмотреть моих слонов летящих

Ты думаешь — они от радости

вдруг, большой кометой

Виляя хвостами,

нелепою стаей летят над домами,

над миром, над нами

Над этим чувством, что между нами точно нет.

Мои слоны летают лишь оттого, что

тесно им, вдруг если ты приходишь

Слонам вообще вредить нельзя, а моим

тем более, ведь это негуманно,

Но ты из любопытства приходишь

ко мне, и знать не хочешь,

Что мои слоны нам обоим нужны, в отличие, родная,

от твоих тараканов!

В этом городе, которого на карте нет

Нам с этим чувством, что между нами точно нет.

Мен көремін - қызғылт жүнді пілдерде

төбесі түгел боялған

Маяковскийдің шалбарында бұлттар бар,

ал мен әдетке айналдым

Сен маған келгенде, дәл сол сәтте денемнің тауашынан пілдер

Құйрықтарын бұлғап, күлкілі отар

тамаша ұшыңыз

Картада жоқ осы қаланың үстінде.

Жүрегіңде не барын білмеймін

бұл болады, бірақ сен маған не үшін келесің - менің ойымша, сонда ғана

Менің пілдерімнің ұшып бара жатқанын көру үшін

Олар қуаныштан деп ойлайсың ба

кенеттен үлкен комета

құйрықтарын бұлғап,

сандырақ отарда үйлердің үстінен ұшады,

дүние жүзінде, біздің үстімізде

Бұл сезімнің үстінен біздің арамызда сөз жоқ.

Менің пілдерім ұшады, өйткені

олар үшін толып жатыр, егер сіз келсеңіз, кенеттен

Пілдерге мүлдем зиян тигізбеу керек, бірақ менікі

одан да адамгершілікке жатпайтындықтан,

Бірақ сен қызыққаннан шықтың

маған, ал сен білгің келмейді

Менің сүйіктімнен айырмашылығы, менің пілдерім бізге де керек,

тарақандарыңнан!

Бұл картада жоқ қалада

Біздің арамызда сөз жоқ деген сезім бар.