Gloomy Sunday (Sombre Dimanche) - Paul Robeson

Sadly one Sunday I waited and waited

With flowers in my arms for the dream, I’d created

I waited 'til dreams, like my heart, were all broken

The flowers were all dead and the words were unspoken

The grief that I knew was beyond all consoling

The beat of my heart was a bell that was tolling

Saddest of Sundays

Then came a Sunday when you came to find me

They bore me to church and I left you behind me

My eyes could not see one I wanted to love me

The earth and the flowers are forever above me

The bell tolled for me and the wind whispered, «Never!»

But you, I have loved and I bless you forever

Last of all Sundays

Өкінішке орай, бір жексенбі күттім және күттім

Арманға қолыма гүлдер мен жасадым

Жүрегім сияқты армандар бұзылғанша күттім

Гүлдердің бәрі өліп, сөздер айтылмай қалды

Мен білген қайғы жұбату мүмкін емес еді

Жүрегімнің соғуы сыңғырлаған қоңырау болды

Жексенбінің ең қайғылы күндері

Содан сен                                                                                                                    |

Олар мені шіркеуге шақырды, мен сені артымда қалдырдым

Мені сүйгім келген адамды көзім көрмеді

Жер мен гүлдер менің үстімде мәңгі

Мен үшін қоңырау соғылды, жел: «Ешқашан!» деп сыбырлады.

Бірақ мен сені жақсы көрдім және мәңгілікке жарылқаймын

Ең соңғы жексенбі