Elegia - Paolo Conte

Di ruggine

Nerastra, tinta a caldo di caligine

Metropoli

Le tentazioni andavano e venivano

Cosa farò di me?

Guidavo nella notte ferma, immobile

Friabile

Venivo da una valle dove annuvola

Nell’umido

Sentivo sulle spalle un bel solletico

Tu cosa vuoi da me?

Lasciando alla mia infanzia

Ogni ingenuità sensibile

L’amore è uno stregone, un fuoco

Isterico, magnifico

Carezza di una mano che semplifica

Cosa sarà di me?

L’abbraccio adulto in un silenzio

Scenico visibile

L’incendio è la stagione

Delle tenebre bellissime

Avevi fatto in aria un incantesimo

Tu cosa sei per me…

Тоттан

Қаралау, тұманның ыстығына боялған

Метрополис

Азғырулар келді де кетті

Мен өзіммен не істеймін?

Тыныш түнде қозғалыссыз айдадым

Ұнтақ

Мен бұлт басқан алқаптан келдім

Ылғалда

Иығымда жақсы қытық сезіндім

Саған менен не керек?

Оны балалық шағыма қалдырдым

Кез келген ақылға қонымды аңғалдық

Махаббат - сиқыршы, от

Истерикалық, керемет

Жеңілдететін қолды сипау

Маған не болады?

Ересек адам үнсіз құшақтайды

Көрінетін көрініс

От мезгілі

Әдемі қараңғылық

Сіз ауаға сиқыр жасадыңыз

сен маған қандайсың...