Мустанг - Орион

В чистом поле страха ты не знал.

Ты свободен был и гордо мчал в лучах рассвета.

Об одном на свете лишь мечтал:

Стать быстрее всех, промчаться вдаль быстрее ветра!

И с восходом солнца начинал свой бег,

Мчался своей целью окрылен

По твоим пятам сжигал росу рассвет

мигом раньше сбитую тобой

Ты свободен был среди равнин,

То в аллюр срываясь, то гарцуя рысью.

Но двуногий зверь тебя пленил,

а твой вольный дух не мог смириться с этой мыслью!

Ты рванулся прочь, но просвистел аркан!

Ты от боли взвился над землей.

Но упал, а сверху падала роса,

мигом раньше сбитая тобой…

И ты стал заложником узды,

а при виде плети сердце билось от испуга,

подгоняем криками толпы

и ударом шпор, ты раз за разом мчал по кругу!

А душа рвалась к равнинам и лесам,

где никто не властен над тобой,

Где в лучах рассвета таяла роса

мигом раньше сбитая тобой…

Всадник гонит вскачь, ревет толпа…

Разорвалось сердце, словно финишная лента!

Пусть на миг и пусть с клеймом раба,

но сбылась мечта: ты мчал вперед быстрее ветра!

Но упал на землю и закрыл глаза.

Вот они — свобода и покой!

Жаль, что жизнь тебе не проскакать назад,

Чтоб проститься с солнцем и росой!

Қорқыныштың таза өрісінде сен білмедің.

Таңның нұрында еркін, мақтанышпен жарыстың.

Мен дүниеде бір ғана нәрсені армандадым:

Ең жылдам болыңыз, желден жылдамырақ қашықтыққа асығыңыз!

Күннің шығуымен ол жүгіруді бастады,

Мақсатына шабыттанды

Сенің өкшеңде таңның атысы шық өртенді

Сіз бірден құлатты

Жазық далада бос едің,

Енді жүгіру, содан кейін жүгіру.

Бірақ екі аяқты аң сізді ұстап алды,

ал сенің еркін рухың бұл оймен келісе алмады!

Сіз жүгірдіңіз, бірақ лассо ысқырды!

Сіз ауырғандықтан жерден жоғары көтерілдіңіз.

Бірақ ол құлап, жоғарыдан шық түсті,

бір сәтте сені құлатты...

Ал сен шылбырдың барымтасына айналдың,

ал қамшыны көргенде жүрек үрейленді,

тобырдың айғайына итермеледі

және шпордың соққысымен сіз қайта-қайта шеңбер бойымен жарысты!

Ал жан жазықтар мен ормандарға жүгірді,

Саған ешкімнің күші жетпеген жерде,

Таң сәулесінде шық еріген жерде

бір сәтте сені құлатты...

Атты жүйрік айдап барады, жұрт шулайды...

Жүрегім таспа сияқты жарылып кетті!

Бір сәт болсын құлдың таңбасымен,

бірақ арман орындалды: сіз желден де жылдам алға ұмтылдыңыз!

Бірақ ол жерге құлап, көзін жұмды.

Міне, олар - бостандық пен бейбітшілік!

Өкінішті, өмірге қайта орала алмайсың,

Күн мен шықпен қоштасу үшін!