Домой - Олег Газманов

Какая мука сидеть во «Внуково»,

Смотреть сквозь стёкла, как всё намокло.

И знать, что где-то гуляет лето,

И перламутром сияет утро.

Аэродромы в раскатах грома,

А здесь пожалуйста, капризы августа.

И самолёты сидят, как птицы.

Поджали крылья, им мне летится.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

А мне бы к дому, да дождь не слышит.

Сто тысяч гномов стучат по крышам.

Сто тысяч гномов по крышам пляшут.

Аэродромы, как танцплощадки.

Вокруг движенье, и тьма народу,

Весьма зловещий вид на погоду.

Уходит лето, конец сюжета.

Но я, как прежде — в плену надежды.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

Аэродромы в раскатах грома.

Закрыто небо, а мне б до дому

Смотрю на стёкла, как всё намокло.

Уходит лето, конец сюжета.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

Внуковода отыру қандай азап,

Шыныдан қараңызшы, бәрі дымқыл.

Жаздың бір жерде жүргенін біліңіз,

Ал таң маржандай жарқырайды.

Найзағайда аэродромдар,

Міне, тамыз айының қыңырлығы.

Ал ұшақтар құстар сияқты отырады.

Олар қанаттарын қағып, маған қарай ұшады.

Хор:

Ал мен үйге қатты ұнадым!

Осылайша үйге тарту, үйге тарту!

Мен жаз мен теңізден боспын,

Мен үйге алтын жапырақтарға барғым келеді!

Бірақ нөсер – қабырға.

Мен үйге барғым келеді, бірақ жаңбыр естімейді.

Жүз мың ергежейлі төбелерді қағып жатыр.

Төбелерде жүз мың гном билеп жатыр.

Аэродромдар би алаңдары сияқты.

Қозғалыстың айналасында және адамдардың қараңғылығы,

Ауа-райының өте қорқынышты көрінісі.

Жаз аяқталды, әңгіме аяқталды.

Бірақ мені бұрынғыдай үміт арбады.

Хор:

Ал мен үйге қатты ұнадым!

Осылайша үйге тарту, үйге тарту!

Мен жаз мен теңізден боспын,

Мен үйге алтын жапырақтарға барғым келеді!

Бірақ нөсер – қабырға.

Найзағайдағы аэродромдар.

Аспан жабық, мен үйге дейін болар едім

Мен стаканға қараймын, бәрі дымқыл.

Жаз аяқталды, әңгіме аяқталды.

Хор:

Ал мен үйге қатты ұнадым!

Осылайша үйге тарту, үйге тарту!

Мен жаз мен теңізден боспын,

Мен үйге алтын жапырақтарға барғым келеді!

Мен жаз мен теңізден боспын,

Мен үйге алтын жапырақтарға барғым келеді!

Бірақ нөсер – қабырға.