День опять погас - Наталья Подольская, Анжелика Варум

День опять погас, будто бы для нас не было весны

Словно были только сны

За окном февраль, в нём твоя печаль

Ты безмолвен, жаль.

И ты опять не спишь, смотришь и молчишь

Все слова немы, словно это и не мы

Не моя вина, что время как стена

Ты безмолвен, я одна, с тобой, но одна.

Припев:

Но я люблю всё, чем дышишь ты

Я прощу, все твои мечты

Я с тобой, каждый день твой с тобой.

И я живу, если ты живёшь

Я умру, если ты уйдёшь

Я люблю, я тебя люблю.

День опять погас, день опять погас

С нами и без нас наступает ночь

И уносит прочь раннюю звезду и мою беду

Ты безмолвен, я приду.

Припев.

Но я люблю всё, чем дышишь ты

Я прощу, все твои мечты

Я с тобой, каждый день твой с тобой.

И я живу, если ты живёшь

Я умру, если ты уйдёшь

Я люблю, я тебя люблю.

День опять погас, день опять погас…

Бізге бұлақ жоқ дегендей, күн тағы шықты

Тек арман болғандай

Ақпан сыртта, мұңың ішінде

Сіз үнсіз қалдыңыз, кешіріңіз.

Ал сен енді ұйықтамайсың, қарап үндемейсің

Сөздің бәрі ақымақ, біз емес сияқты

Уақыттың қабырға сияқты болғанына мен кінәлі емеспін

Сен үндемейсің, мен жалғызбын, сенімен, бірақ жалғыз.

Хор:

Бірақ мен сенің дем алғаныңды жақсы көремін

Мен сенің барлық арманыңды кешіремін

Мен сенімен біргемін, әр күнің сенімен.

Ал сен тірі болсаң мен өмір сүремін

Сен кетсең мен өлемін

Мен сені сүйемін, мен сені сүйемін.

Күн тағы шықты, күн тағы шықты

Бізбен және бізсіз түн келеді

Және ерте жұлдызды және менің қиындықтарымды алып тастайды

Сен үндемейсің, мен келемін.

Хор.

Бірақ мен сенің дем алғаныңды жақсы көремін

Мен сенің барлық арманыңды кешіремін

Мен сенімен біргемін, әр күнің сенімен.

Ал сен тірі болсаң мен өмір сүремін

Сен кетсең мен өлемін

Мен сені сүйемін, мен сені сүйемін.

Күн тағы шықты, күн тағы шықты...