Emptiness, Pt. 2 - Mount Eerie

The feeling of being in the mountains is a dream of self-negation

To see the world without us, how it churns and blossoms without anyone looking

on

It’s why I’ve gone on and on, and why I’ve climbed up alone

But actual negation, when your person is gone

And the bedroom door yawns, there is nothing to learn

Her absence is a scream saying nothing

Conceptual emptiness was cool to talk about, back before I knew my way around

these hospitals

I would like to forget and go back into imagining that snow shining permanently

alone could say something to me true and comforting

Тауда болу сезімі - өзін-өзі жоққа шығару арманы

Бізсіз әлемді, оның ешкімге қарамай-ақ құлпырып, гүлдеп жатқанын көру

қосулы

Сол себепті мен әрі қарай бардым және неліктен жалғыз көтерілдім

Бірақ сіздің адамыңыз кеткен кездегі нақты терістеу

Және жатын бөлмесінің есігі, үйренетін ештеңе жоқ

Оның жоқтығы - ештеңе айтпайтын айқай

Мен өз жолымды білмей тұрып, тұжырымдамалық бостық туралы айту өте жақсы болды

бұл ауруханалар

Мен ұмытып, қардың біржола тұрғанын елестетіп, қайта оралғым келеді

жалғыз маған шын және жұбаныш беретін бірдеңе айта алады