Lost Wisdom - Mount Eerie, Julie Doiron, Fred Squire

I got close enough to the river that I couldn’t hear the trucks

But not close enough to stop the roaring of my mind

These rocks don’t care if I live or die

Everyone I know will finally turn away

I will confuse and disinterest all posterity

Lost wisdom

Is a quiet echo

Lost wisdom

By the edge of the stream at dusk

Is a quiet echo on loud wind

With one hand in the water running cold and clear

Fog obliterates the morning and I don’t know where I am

The heart is pounding and you are always on my mind

Lost wisdom

Is a quiet echo

Lost wisdom

A boulder under the house

I used to know you

Now I don’t

The screaming wind said my name

I think significant and dark

My lost face in the mirror at the gas station

Who are you above my face that I wake up with alone

Lost wisdom

Approaching shape in the low light

You thought you knew me

You thought our house was home

I thought I knew myself

I thought my heart was calm

Thunder, lightning, tidal wave

The wind blew down the door

Lost wisdom

The river goes through the room

I saw your picture out of nowhere

And forgot what I was doing

Everything vanished in your eclipse,

A constellation of moments comes to life in the void

Lost wisdom

Face down under the moss

Enraptured by the beautiful face in the billowing flames

I open the front and back door and let the wind blow through

And I stood in the house and tried to hold the breeze

Lost wisdom

Waking up in a pile of ash

Secret knowledge

Comes to me in the dusk

You showed me the river

I saw me

Мен өзенге жақын                                                                                                                                                  Мен жүк көліктерінің дыбысын естімедім

Бірақ менің санамның дүбірін тоқтату үшін жақын емес жақын

Бұл жыныстар мен өмір сүрсем немесе өлсем де бәрібір

Мен білетіндердің бәрі ақыры бұрылып кетеді

Мен барлық ұрпақты шатастырып, қызықтырмаймын

Жоғалған даналық

Тыныш жаңғырық

Жоғалған даналық

Ымырт батқанда ағынның шетінде

Қатты желдегі тыныш жаңғырық

Бір қолмен салқын және мөлдір су ағып жатыр

Таңертең тұман кетеді, мен қайда екенімді білмеймін

Жүрегім дүрсілдеп, сен менің ойымдасың

Жоғалған даналық

Тыныш жаңғырық

Жоғалған даналық

Үйдің астындағы тас

Мен сені білетінмін

Енді білмеймін

Айқайлаған жел менің атымды айтты

Мен маңызды және қараңғы деп ойлаймын

Жанармай құю бекетіндегі айнадағы жоғалған жүзім

Мен жалғыз оянатын бетімнің үстінде сен кімсің?

Жоғалған даналық

Жарық аз болған кезде пішінге жақындау

Сен мені танимын деп ойладың

Сен біздің үйді үй деп ойладың

Мен өзімді білдім деп ойладым

Мен жүрегім тыныш деп ойладым

Найзағай, найзағай, толқын

Есікті жел соқты

Жоғалған даналық

Бөлмені өзен ағып өтеді

Мен сіздің суретіңізді байқамаған жерден көрдім

Не істеп жатқанымды ұмыттым

Тұтылуыңда бәрі ғайып болды,

Бос жерде сәттердің шоқжұлдызы өмірге келеді

Жоғалған даналық

Мүк астында төмен қараңыз

Жалындаған алаудағы сұлу жүзге таң қалды

Мен алдыңғы және артқы есікті ашып, желдің өтуіне мүмкіндік беремін

Мен үйде тұрдым да желді ұстауға  тырыстым

Жоғалған даналық

Күл үйіндісінде ояну

Құпия білім

Ымыртқа маған                                                                                                                                                                                                               |

Сіз маған өзенді көрсеттіңіз

Мен мені көрдім