Distortion - Mount Eerie

But I don’t believe in ghosts or anything, I know that you are gone and that

I’m carrying some version of you around

Some untrustworthy old description in my memories

And that must be your ghost taking form, created every moment by me dreaming

you so

And is it my job now to hold whatever’s left of you for all time?

And to re-enact you for our daughter’s life?

I do remember when I was a kid and realized that life ends and is just over;

that a point comes where we no longer get to say or do anything

And then what?

I guess just forgotten

And I said to my mom that I hoped to do something important with my life

Not be famous, but just remembered a little more, to echo beyond my actual end

And my mom laughed at this kid trying to wriggle his way out of mortality,

of the final inescapable feral scream

But I held that hope and grew up wondering what dying means Unsatisfied,

ambitious and squirming

The first dead body I ever saw in real life, was my great-grandfather's

Embalmed in a casket in Everett, in a room by the freeway

Where they talked me into reading a thing from the Bible

About walking through a valley in the shadow of death

But I didn’t understand the words, I thought of actually walking through a

valley in a shadow, with a backpack and a tent

But that dead body next to me spoke clear and metaphor-free

In December 2001 after having spent the summer and fall traveling mostly alone

around

The country that was spiraling into war and mania, little flags were everywhere

I was living on the periphery as a twenty-three-year-old wrapped up in doing

what I wanted

And it was music and painting on newsprint

And eating all the fruit from the tree like Tarzan, or Walt Whitman Voracious,

devouring life, singing my songs

Sleeping in yards without asking permission

But that December I was shaken by a pregnancy scale

From someone that I’d been with for only one night, many states away,

who I hadn’t planned to keep knowing

A young and embarrassing over-confident animal night

And the terror of the idea of fatherhood at twenty-three destroyed my

foundation, and left me freaked out and wandering around mourning the

independence and solitude that defined me then

Though my life is a galaxy of subtleties

My complex intentions and aspirations do not matter at all

In the face of the crushing flow of actual time

I saw my ancestors as sad and misunderstood in the same way

That my descendants will squint back through a fog trying to see

Some polluted version of all I meant to be in life

Their recollections pruned by the accidents of time, what got thrown away,

and what gets talked about at night

But she had her period eventually and I went back to being twenty-three

Eleven years later I was traveling alone again on an airplane from New Zealand

to Perth, Western Australia

Very alone, so far away from you and the home that we had made

I watched a movie on the plane about Jack Kerouac, a documentary going deeper

than the usual congratulations

They interviewed his daughter, Jan Kerouac, and she tore through the history

She told about this deadbeat drinking, watching Three Stooges on TV

Not acknowledging his paternity, abandoning the child, taking cowardly refuge

in his self-mythology

And when she spoke I heard your voice telling me about the adults who had

abandoned you as a sweet kid and left you to grow precariously

And when she spoke I looked in her face and saw you looking back at me

On a tiny airplane seat screen at the bottom of the world

I saw a French-Canadian resemblance, and I heard suffering echoing

A lineage of bad parents and strong daughters withstanding

And she had black hair and freckles and pale skin just like you,

and she told the hard truth and slayed the gods just like you

I saw the cracks in the façade of posterity

I missed you so I went home

The second dead body I ever saw was you, Geneviève

When I watched you turn from alive to dead, right here in our house

And I looked around the room and asked «Are you here?», and you weren’t,

and you are not here, I sing to you though

I keep you breathing through my lungs in a constant, uncomfortable stream of

memories trailing out until I am dead too

And then eventually the people who remember me will also die

Containing what it was like to stand in the same air with me, and breathe and

wonder why

And then distortion

And then the silence of space

The Night Palace

The ocean blurring

But in my tears right now

Light gleams

Бірақ мен елестерге де, ештеңеге де сенбеймін, сенің кеткеніңді білемін.

Мен сіздің бір нұсқаңызды алып жүрмін

Естеліктерімде сенімсіз ескі сипаттамалар бар

Бұл әр сәтте мен армандай отырып жасаған сіздің елесіңіз болуы керек

сен солай

Ал сіз қазірдің өзіңіз қалаған нәрсені барлық уақытта ұстауым керек пе?

Қызымыздың өмірі үшін сізді қайта қою үшін бе?

Бала кезімде өмірдің бітетінін және аяқталатынын түсінгенім есімде;

біз енді ештеңе айтпаймыз немесе бірдеңе жасамаймыз

Ал содан кейін ше?

Ұмытып кеткен сияқтымын

Мен анама   өмірім                                    маңызды   бір нәрсе мен   маңызды бір       маңызды  нәрсе мен           маңызды бір ең еңбек    еңбек    еңбек                                                                    cals | |

Танымал болмау болмау болмау болмаса                                                

Ал анам бұл баланың өлімнен құтылғысы келетініне күлді,

 соңғы құтылу мүмкін емес жабайы айқай

Бірақ мен сол үмітімді сақтап    өлудің қанағаттанбау деген не екенін ойланып өстім.

амбициялы және жігерлі

Шынайы өмірде көрген алғашқы өлі денем – арғы атамдікі

Үлкендегі қобдишада, бөлмеде автожолда

Олар мені Киелі кітаптан бір нәрсені оқуға шақырды

Өлім көлеңкесінде алқаппен жүру туралы

Бірақ мен сөздерді түсінбедім, мен іс жүзінде жүру туралы ойладым

рюкзактары мен шатыры бар көлеңкедегі алқап

Бірақ қасымдағы әлгі өлі дене анық әрі метафорасыз сөйледі

2001 жылдың желтоқсанында жаз мен күзді жалғыз өткізгеннен кейін

айналасында

Соғыс пен манияға айналған ел барлық жерде кішкентай тулар болды

Мен жиырма үш жасар шабақта          үйреніп      тұрдым 

мен қалаған нәрсе

Бұл музыка мен газет қағазына сурет салу болды

Тарзан немесе Уолт Уитман Ворасис сияқты ағаштың барлық жемісін жеу,

өмірді жалмап, әндерімді айту

Аулаларда рұқсат сұрамай ұйықтау

Бірақ сол желтоқсанда мені жүктілік шкаласы шаңқалдырды

Мен бір түн ғана бірге болған адамнан, көптеген штаттардан,

мен кіммен                                                                           б                              танысуды  жоспарламаған     

Жас және ұят тым сенімді жануар түні

Жиырма үштегі әкелік идеяның қорқынышы мені жойды

іргетасын қалдырды және мені  шошып                                

сол кезде мені анықтаған тәуелсіздік пен жалғыздық

Менің өмірім нәзіктіктердің галактикасы болса да

Менің күрделі ниеттерім   мүлдем  маңызды                      

Нақты уақыттың жеңіл  ағыны                                                                              ''                тө       бет     бет     б    б    бұз    бұзу    бұзғыш  ағын              

Мен                                                 ата                                                                                                                    қайғылы                                              |

Менің ұрпақтарымның көргісі тұманның артына көздерін қыс қыс қыз                     

Мен өмірде болғым болатын бәрінің бір білген  нұсқасы                       

Олардың естеліктерін уақыттың кездейсоқтары  жап, не лақтырылды,

және түнде не туралы  сөйлейді

Бірақ оның етеккірі болды, мен жиырма үшке оралдым

Он бір жылдан кейін мен Жаңа Зеландиядан тағы да жалғыз сапармен жүрдім

 Пертке, Батыс Австралияға

Сізден және біз жасаған үйден өте жалғыз

Мен ұшақта Джек Керуак туралы фильмді көрдім, деректі фильм тереңірек.

әдеттегі құттықтаудан гөрі

Олар оның қызы Ян Керуактан сұхбат алды, ол тарихты ақтарып шықты

Ол теледидардан Three Stooges көріп отырып, ішімдік ішу туралы айтты

Әкелігін мойындамау, баланы тастап, қорқақ пана болу

оның өзіндік мифологиясында

Ол сөйлеген кезде мен сенің дауысыңды үлкендер туралы айтып жатқанын естідім

сені тәп-тәтті бала ретінде тастап   сені қауіпсіз өсу  қалдырды

Ол сөйлеген кезде мен оның бетіне қарадым және сенің маған қарап тұрғаныңды көрдім

Әлемнің төменгі кішкене ұшатын орындық экранында 

Мен француз-канадалық ұқсастықты көрдім, және жеңілдеген азапты естідім.

Жаман ата-ана мен төтеп беретін күшті қыздардың тегі

Оның да сен сияқты қара шашы, сепкілдері және бозғылт терісі болды.

ол ащы шындықты айтып, сен сияқты құдайларды өлтірді

Мен ұрпақтың қасбетіндегі сызаттарды көрдім

Мен сені сағындым, сондықтан үйге қайттым

Мен көрген екінші өлі дене сен едің, Женевьев

Мен сенің тіріден өліге айналғаныңды, дәл осы біздің үйде көргенімде

Мен бөлмені қарап, «Сіз осындасыз ба?» деп сұрадым, ал сіз жоқсыз,

ал сен мұнда жоқсың, мен саған ән айтамын

Мен сені өкпем арқылы тұрақты, ыңғайсыз ағынмен тыныс аламын

Мен де өлгенше естелік қалды

Содан кейін мені еске алатын адамдар да өледі

Менімен бір ауада тұру, тыныс алу және

неге таң қалды

Содан кейін бұрмалау

Содан кейін кеңістіктің тыныштығы

Түнгі сарай

Мұхит бұлдырады

Бірақ дәл қазір менің көз жасым

Жарық жарқырайды