Gris sont mes pétales de proses - Mil

C'était une nuit, une nuit pleine de couleurs

Explosion d’joie, sourire aux éclats

Au milieu des gens nous sommes là

A nous regarder tristement, je me souviens t’aimer encore

Contrairement à toi

1er janvier, feux d’artifices, neige, peine, espoir

Je sais que tu sais qu’c’est fini, n’est-c'pas?

Les autres s’embrassent, les autres échangent de belles promesses

Nous autres à bout de souffle et nos cœurs qui s’embrasent

Ton frère qui me parle, qui m’dit qu’en 2008

Y aura du Mil sur les ondes FM, il me dit qu’il en est sûr

Vite rejoint par ta belle-sœur

J’oublie pas son sourire, non, j’oublie pas leur sourire

J’oublie pas cette tendresse, j’oublie pas leur regard

Non, j’oublie pas cette tristesse au fond du tien

Je vis avec depuis tout ce temps, je vis avec depuis ce bouquet final

Ça va faire bientôt deux ans, et j’ai toujours aussi mal

Gris sont mes pétales de prose

A la folie, passionnément, ou pas du tout

Gris sont mes pétales de prose

Chaque page que j’arrache s’envole vers un ciel voilé

Gris sont mes pétales de prose

A la folie, passionnément, ou pas du tout

Gris sont mes pétales de prose

Peut-être que derrière ce voile se cache un ciel étoilé

Il était une voix, une voix qui résonne en moi

Tourne la page, tourne la page, j’ai remonté l’ancre du port bluesky

Et je regarde au large, un vent glacial sur mes larmes séchées

Et Dieu sait qu’j’ai essayé de rayer ton visage de mes souvenirs

Mais rien n’y fait, on n’oublie pas 4 ans comme ça

4 ans d’vie commune, juste en claquant des doigts

Des fois j’me demande si tu es heureuse toi

Des fois j’me demande si y a toujours un peu de moi en toi

Des fois j’me demande comment font les autres pour y croire encore

Quand ils se retrouvent seuls sans celui ou celle qu’ils avaient choisi

Des fois j’m’en veux d'être autant nostalgique

Et si seulement on pouvait choisir de quoi on allait rêver

J’me rapprocherais de toi, ma main dans la tienne

Et nos lèvres s’entremêlent, mais tu n’es plus là

A la folie, passionnément, pas du tout

Chaque page que j’arrache s’envole vers un ciel voilé

Peut-être que derrière ce voile se cache un ciel étoilé

Peut-être que je ferme trop les yeux

Oui peut-être que je perds trop mon temps à nous imaginer tous les deux

Peut-être que je serais heureux sans jamais t’avoir connu

Et sans jamais t’avoir vue, peut-être serais-je loin d'écrire ces maux de tête

Un mec comme les autres ou un mec malhonnête, peut-être

Aurais-je dû passer plus de temps en studio

Peut-être serais-je devenu celui que j’aurais toujours voulu être

Peut-être que j’aurais passé plus de temps en famille

A trouver le réconfort dans les bras d’un fils ou d’une fille

J’aurais pu faire dans ma vie des tas d’autres choix

Mais peu importe, je t’ai eue toi, et gris sont mes pétales de prose

Бұл түн болды, бояуға толы түн болды

Қуаныштың жарылуы, жарылған күлкі

Халықтың ортасында біз бармыз

Бізге мұңайып қарап, сені әлі де жақсы көретінім есімде

саған ұқсамайды

1 қаңтар, отшашу, қар, қайғы, үміт

Білемін, сіз мұның біткенін білесіз, солай емес пе?

Қалғандары сүйіседі, қалғандары әдемі уәделермен алмасады

Қалғандарымыздың тынысы тарылып, жүрегіміз жалындады

Менімен сөйлесетін ағаң, 2008 ж

FM эфирінде Мил болады, ол маған сенімді екенін айтты

Жеңгең тез қосылды

Мен оның күлкісін ұмытпаймын, жоқ, олардың күлкісін ұмытпаймын

Ұмытпаймын бұл нәзіктікті, Ұмытпаймын олардың көзқарасын

Жоқ, мен сенің ішіңдегі мұңды ұмытпаймын

Мен онымен осы уақыт бойы өмір сүрдім, мен онымен сол гранд финалдан бері өмір сүріп келемін

Екі жылға жуық уақыт өтті, әлі де ауырады

Сұр - менің прозалық жапырақшаларым

Ақылсыз, құмарлықпен немесе мүлдем жоқ

Сұр - менің прозалық жапырақшаларым

Мен жыртқан әрбір парақ бұлыңғыр аспанға ұшады

Сұр - менің прозалық жапырақшаларым

Ақылсыз, құмарлықпен немесе мүлдем жоқ

Сұр - менің прозалық жапырақшаларым

Мүмкін бұл перденің артында жұлдызды аспан жасырынған шығар

Ол менің ішімде жаңғырған дауыс, дауыс еді

Бетті айналдыр, бетті айналдыр, мен көк аспанның зәкірін тарттым

Мен теңізге қараймын, құрғаған көз жасыма мұзды жел

Құдай біледі, мен сіздің жүзіңізді естеліктерімнен өшіруге тырыстым

Бірақ ештеңе көмектеспейді, біз 4 жылды осылай ұмытпаймыз

4 жыл бірге, бар болғаны саусақтарыңызды сермеу арқылы

Кейде сен бақыттысың ба деп ойлаймын

Кейде мен сенің ішіңде әлі де бар ма деп ойлаймын

Кейде басқалар бұған қалай сенеді деп ойлаймын

Олар өздері таңдаған адамсыз жалғыз қалғанда

Кейде мен өзімді сонша ностальгиялық болдым деп кінәлаймын

Егер біз армандайтын нәрсені таңдай алсақ

Мен саған жақындаймын, қолым сенікіде

Ал ерніміз тоғысқан, бірақ сен жоқсың

ессіз, құмарлықпен, мүлде емес

Мен жыртқан әрбір парақ бұлыңғыр аспанға ұшады

Мүмкін бұл перденің артында жұлдызды аспан жасырынған шығар

Мүмкін мен көзімді тым көп жұмған шығармын

Иә, мүмкін мен екеумізді елестетуге тым көп уақытты жоғалтып жатқан шығармын

Мүмкін сені ешқашан танымай бақытты болар едім

Сізді ешқашан көрмей-ақ, мен бұл бас ауруды жазудан алыс болар едім

Басқалар сияқты жігіт немесе намыссыз жігіт шығар

Студияда көбірек уақыт өткізуім керек пе еді?

Мүмкін мен әрқашан болғым келетін адамға айналар едім

Мүмкін мен отбасыммен көбірек уақыт өткізер едім

Ұлдың немесе қыздың құшағында жұбаныш табу

Мен өмірімде көптеген басқа таңдаулар жасай алар едім

Бірақ бәрібір, мен сені түсіндім, ал сұр менің проза жапырақшаларым