Сорок тысяч верст - Михаил Бублик

Я напился тишиной, сотни раз гулял во сне.

То ли вечер над рекой, то ли наказание.

Небеса мои чисты, только в них летаю я.

Я боялся высоты и себя незнания.

Припев:

Сорок тысяч верст посреди домов.

Я не устаю, просто не готов.

Сорок тысяч верст и изгнание.

Новую любовь подарите мне.

Жизнь расписана до дна и бомбят со всех сторон.

Задержалась бы весна и осталась на потом.

Выбегал и побеждал, снова прятался за грунт.

Я не знаю, что искал.

Я среди холодных вьюг.

Припев:

Сорок тысяч верст посреди домов.

Я не устаю, просто не готов.

Сорок тысяч верст и изгнание.

Новую весну подарите мне.

Города и поезда, видел много и всего.

Но не слышал слова: «Да», того, настоящего.

Без любви я засыпал.

Был без Бога нелюдим.

То ли видел, то ли спал… Или не было любви?

Припев:

Сорок тысяч верст посреди домов.

Я не устаю, просто не готов.

Сорок тысяч верст и изгнание.

Новую любовь подарите…

Мен тыныштықта мас болдым, ұйқыда жүздеген рет жүрдім.

Не кешке өзен үстінде, не жазалау.

Аспаным ашық, оларда мен ғана ұшамын.

Мен биіктіктен, ал өзім надандықтан қорқатынмын.

Хор:

Үйлердің ортасында қырық мың миль.

Мен шаршамаймын, мен дайын емеспін.

Қырық мың миль және жер аударылған.

Маған жаңа махаббат сыйла.

Өмір түбіне дейін боялған және жан-жақтан бомбаланған.

Көктем ұзаққа созылып, кейінірек қалады.

Жүгіріп шығып жеңді, қайтадан жер артына тығылды.

Мен не іздегенімді білмеймін.

Мен суық борандар арасындамын.

Хор:

Үйлердің ортасында қырық мың миль.

Мен шаршамаймын, мен дайын емеспін.

Қырық мың миль және жер аударылған.

Маған жаңа көктем сыйла.

Қалалар мен пойыздар, мен көп нәрсені және бәрін көрдім.

Бірақ «Иә», анау, нағыз деген сөзді естімедім.

Махаббатсыз мен ұйықтап қалдым.

Құдайсыз араласуға болмайды.

Не көрді, не ұйықтады... Әлде махаббат болмады ма?

Хор:

Үйлердің ортасында қырық мың миль.

Мен шаршамаймын, мен дайын емеспін.

Қырық мың миль және жер аударылған.

Жаңа махаббат сыйлаңыз...