Valsinha - Mia Martini

Quel giorno a casa lui tornò più

Presto come non faceva quasi più e

La guardò in un modo ben diverso come

Non faceva quasi più

E non parlò più dell’aumento

Unico argomento dei discorsi suoi

Con una strana tenerezza e un poco

Di amarezza disse «Andiamo fuori

Vuoi?»

E allora lei si fece bella come il

Giorno che di lui si innamorò

Cercò nel fondo di un cassetto quella

Camicetta che le regalò

E lui la tenne per la mano come la

Teneva tanto tempo fa.

Come un

Ragazzo e una ragazza scesero alla

Piazza e incominciarono a ballar

E al suono della loro danza il

Vicinato addormentato si affacciò e

Scese nella piazza scura e molta

Gente giura che s’illuminò.

E

Furono baci rubati e gridi soffocati

Che nessuno soffocò.

Che il mondo

Fece suoi, in pace l’alba poi spuntò

Сол күні ол үйге көбірек келді

Көп ұзамай ол әрең дегенде e

Ол оған мүлдем басқаша қарады

Ол бұдан былай әрең жасады

Және ол бұдан былай өсім туралы айтпады

Оның сөздерінің жалғыз тақырыбы

Біртүрлі нәзіктікпен және аздап

Ол ашуланып: «Сыртқа шығайық

Сен тілейсің бе?»

Содан кейін ол өзін әдемі етіп көрсетті

Ол оған ғашық болған күн

Ол үшін тартпаның түбін іздеді

Ол оған блузка берді

Ол сол жердей оның қолынан ұстады

Ол көп уақыт бұрын өткізілген.

Сияқты

Жігіт пен қыз түсті

Шаршы болды және олар билей бастады

Және олардың биінің үніне

Ұйықтап жатқан төңірек сыртқа қарады және

Ол қараңғы алаңға және көп түсті

Жұрт оны ағартушы еді деп ант етеді.

Және

Бұл ұрланған сүйістер мен үнсіз айқайлар болды

Ешкім тұншығып қалмады.

Сол дүние

Ол өз қолымен жасады, тыныштықта, таң атады