Золото - Мэйти

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

Лодки рыбаков вновь уснут в соли

Все мои мечты утонут в боли

Дети у костра не найдут искр

Я их растаман, я живу быстро

Тлеет в рукаве сон, как сом в море

Я найду обет возле стен горя

Вся моя душа, как перо в ребра

Серебро-добро, родники-ведра

Только не будь как все

Только смотри наверх

Радуга в темноте

Тоже рождает свет

Я не смотрю назад,

Но вспоминаю дом

И на твоих глазах

Вновь вырастаю в нем

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

Жду последний день, как будто не было других

Пояс оберну и совершу для солнца взрыв

Пусть питается кусками, что летят к своей луне

Вы не верили в меня, но я последний на земле

Белая моя дорога усыпана хной

Полный стадион, и мне с него играет Цой

Я тянусь руками и кричу ему: «Банзай!»

Если у судьбы есть нож, то я молю: «Вонзай!»

Я выстою, ведь я стоял, когда кричали лечь

Я бессмертный человек, ведь у меня в кармане речь

Я спою, что мне отмерено на глубине веков,

Но становится теснее в этом мире дураков

Снова садится смерть

В мой опустевший корабль, мне холодно…

Солнце устало петь

Женщина в платье ушла, пахнет золотом

Өлім қайтадан отырады

Менің бос кемеме, мен суықпын ...

Күн ән айтудан шаршады

Көйлектегі әйел жоқ, алтын иісі аңқып тұр

Балықшылардың қайықтары қайтадан тұзда ұйықтап қалады

Менің барлық армандарым ауырсынуға батады

От жанындағы балалар ұшқын таппайды

Мен олардың ратаманымын, тез өмір сүремін

Арман жеңгейде, Теңіздегі балықтай

Мен қайғы қабырғаларының қасынан ант табамын

Менің бүкіл жаным қабырғадағы қауырсын сияқты

Күміс – жақсы, серіппе – шелектер

Тек басқалар сияқты болма

Тек жоғары қара

қараңғыда кемпірқосақ

Ол жарықты да береді

Мен артыма қарамаймын

Бірақ үй есімде

Және сіздің көз алдыңызда

Мен оның ішінде қайта өсемін

Өлім қайтадан отырады

Менің бос кемеме, мен суықпын ...

Күн ән айтудан шаршады

Көйлектегі әйел жоқ, алтын иісі аңқып тұр

Басқа жоқ дегендей соңғы күнді күтемін

Мен белбеуімді орап, күнге жарылыс жасаймын

Айына ұшатын кесектерді жесін

Сен маған сенбедің, бірақ мен жер бетіндегі соңғы адаммын

Менің ақ жолым қына шашылған

Толық стадион, Цой одан ойнайды

Мен қолымды созып, оған: «Банзай!» деп айқайлаймын.

Тағдыр пышақ болса, мен дұға етемін: «Сүңгіңдер!»

Мен тұрамын, өйткені олар жатыңдар деп айқайлағанда мен тұрдым

Мен өлмейтін адаммын, өйткені менің қалтамда сөзім бар

Ғасырлар қойнауында өлшенгенді жырлаймын,

Бірақ бұл ақымақтардың әлемінде ол қатайып барады

Өлім қайтадан отырады

Менің бос кемеме, мен суықпын ...

Күн ән айтудан шаршады

Көйлектегі әйел жоқ, алтын иісі аңқып тұр