Каждая минута - Мэйти

Я иду в наушниках, не слышу.

Фары слепят, и я вас не вижу,

Никого из вас не узнаю,

Никого из вас совсем не узнаю.

Заправлен в алюминиевый бок,

Заправлен в алюминиевый бок,

Горит на башне время, у которого смог

Отнять минуты, башне, время у которого смог…

Hasta la vista, мои стрелочки и стёкла,

С неба-неба капли, и мое время промокло.

Негодуют банки и плюются гневом в окна,

Я включаю микрофон, и мое горло пересохло,

Потому, что здесь

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута!

Бегут по лужам простые люди.

Им никогда не встретить ничего, что их займет.

Но бег по лужам понятен людям,

Так нужно людям, а не наоборот.

И я отдам свои минуты, мне не жалко,

Пусть только добежит до луж бегун, во мне,

Во мне кончается бензин, я зажигалка,

Мне будет душно не в огне.

Я фонтанирую, но мой дым сух.

В меня стирали пальцы.

Вот-вот во мне угаснет звук, я не приду на танцы.

Но где-то в корпусе звенит, идет искра в полёт,

И в этом желто-синем облаке всё моё!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута — моя!

Каждая минута!

Города укрывают шторами окна домов,

Будто бы я не должен видеть часы на стенах,

В которых каждая минута — моя!

Я иду в наушниках, не слышу.

Фары слепят, и я вас не вижу,

Никого из вас не узнаю,

Никого из вас совсем не узнаю.

Я иду в наушниках, не слышу.

Фары слепят, и я вас не вижу,

Никого из вас не узнаю,

Никого из вас совсем не узнаю.

Я иду в наушниках, не слышу.

Фары слепят, и я вас не вижу,

Никого из вас не узнаю,

Никого из вас совсем не узнаю.

Мен құлаққап кидім, естімеймін.

Фаралар соқыр, мен сені көре алмаймын

Ешқайсыңды танымаймын

Ешқайсыңды мүлде танымаймын.

алюминий жағына тығылған,

алюминий жағына тығылған,

Ол мұнара уақытында жанады, бұл мүмкін

Минуттарды алыңыз, мұнара, мен оның уақытын...

Hasta la vista, менің жебелерім мен көзілдірігім,

Аспаннан тамшылар, Менің уақытым дымқыл болды.

Банктер ашуланып, ашуды терезелерге шашады,

Микрофонды қоссам тамағым құрғап қалды

Өйткені мұнда

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут сайын!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут сайын!

Қарапайым адамдар шалшық арқылы жүгіреді.

Олар ешқашан оларды басып алатын нәрсені кездестірмейді.

Бірақ шалшық арқылы жүгіру адамдарға түсінікті,

Бұл адамдарға керек, керісінше емес.

Ал мен минуттарымды беремін, қарсы емеспін

Мендегі шалшықтарға жүгіруші ғана жүгірсін,

Менде жанармай таусылды, мен шақпақпын

Мен отқа емес, тұншығамын.

Мен атқылаймын, бірақ түтінім құрғақ.

Саусақтар маған жуылды.

Ішімдегі дыбыс өшейін деп тұр, Биге келмеймін.

Бірақ дененің бір жерінде ол шырылдап, ұшқын ұшады,

Ал мына сары көк бұлтта бәрі менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут сайын!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут менікі!

Әр минут сайын!

Қалалар үйлердің терезелерін пердемен жабады,

Қабырғалардағы сағатты көрмеуім керек сияқты,

Әр минут менікі!

Мен құлаққап кидім, естімеймін.

Фаралар соқыр, мен сені көре алмаймын

Ешқайсыңды танымаймын

Ешқайсыңды мүлде танымаймын.

Мен құлаққап кидім, естімеймін.

Фаралар соқыр, мен сені көре алмаймын

Ешқайсыңды танымаймын

Ешқайсыңды мүлде танымаймын.

Мен құлаққап кидім, естімеймін.

Фаралар соқыр, мен сені көре алмаймын

Ешқайсыңды танымаймын

Ешқайсыңды мүлде танымаймын.