Widow Weeds - Marc Almond

She draped herself in widow weeds

Veil of black and buttoned sleeves

Hid her face from the world

A shadow where once had been a girl

Her husband of past twenty years

Had passed away leaving her in tears

Heart full of the future’s fears

She kneels beside his grave

Where should be colour every day

Just widow weeds, her friends all say

«Please stop your tears and throw away

Those widow weeds of black and grey»

Then she did wail a chilling sound

Beat her fists and hit the ground

She moaned his name, she pulled her hair

She chanted verse and muttered prayer

How could a man so just, so good

Leave her a widow like he could

Where should be colour every day

Just widow weeds, her friends all say

«Please stop your tears and throw away

Those widow weeds of black and grey»

And deep within chador of lace

The deep etched sorrow on her face

This Madonna in her cowl of grief

Subservient in her belief

Then came the reading of the will

Grief had hold within her still

But unable to believe her ears

She stopped her sobbing, halted tears

Not a penny, not a pound

No provision to be found

Not a thought of recognition

The will was read with cold precision

Anger jumped up in her breast

Well maybe this was for the best

Even as the will was blessed

She tore away her veil

Tears of rage to tears of joy

No more grief from Death’s envoy

No more weeping, gnashing teeth

No more prostrate with grief

She thought he loved her

So sure he loved her

She thought he loved her

So sure he loved her

But all his treasure all his wealth

Just signify love for himself

Just signify love for himself

The chador fell unto the earth

Witness a woman’s rebirth

Witness a woman’s rebirth

She exorcised Grief’s ugly demon

With a new found sense of freedom

Where should be colour every day

Just widow weeds, now she can say

She stopped her tears and threw away

Those widow weeds of black and grey

Ол өзін жесір арамшөптерге орап алды

Қара және түймелі жеңдер

Оның бетін әлемнен жасырды

Бір кездері қыз болған көлеңке

Оның жиырма жыл бұрынғы күйеуі

Оны көз жасына қалдырып, дүниеден өтті

Жүрегі болашақтың қорқынышына толы

Ол оның қабірінің жанында тізерлейді

Күнде қай жерде түс болуы керек

Тек жесір арамшөптер дейді оның достарының бәрі

«Көз жасыңды тоқтатып, лақтырып жіберші

Қара және сұр түсті жесір арамшөптер»

Содан кейін ол салқындаған дыбыс шығарды

Жұдырығын қағып, жерге соқты

Ол оның атын ыңылдап, шашын тартты

Ол өлең айтып, дұға етті

Қалайша адам соншалықты әділ, сондай жақсы

Ол сияқты оған жесір қалдыр

Күнде қай жерде түс болуы керек

Тек жесір арамшөптер дейді оның достарының бәрі

«Көз жасыңды тоқтатып, лақтырып жіберші

Қара және сұр түсті жесір арамшөптер»

Және шілтерлі шатырдың тереңінде

Оның бетінде терең мұң таңбаланған

Бұл Мадонна өзінің қайғы-қасіретінде

Өз сеніміне бағынатын

Содан кейін өсиет оқылды

Оның ішінде қайғы әлі де сақталып қалды

Бірақ құлағына сене алмады

Ол жылауын тоқтатты, көз жасын тоқтатты

Бір тиын емес, фунт емес

Ешқандай провизия табылмады

Мойындау ойы емес

Өсиет салқын дәлдікпен оқылды

Оның кеудесіне ашу лап қойды

Мүмкін бұл ең жақсысы болды

Тіпті ерік батасын алған сияқты

Ол орамалын жұлып алды

Ашудың көз жасына қуаныш көзіне 

Өлім елшісінен бұдан былай қайғы жоқ

Енді жылау, тіс жармау

Енді қайғымен сәжде жасамаңыз

Ол оны жақсы көреді деп ойлады

Ол оны жақсы көргеніне сенімді

Ол оны жақсы көреді деп ойлады

Ол оны жақсы көргеніне сенімді

Бірақ оның барлық қазынасы оның барлық байлығы

Тек өзіне деген сүйіспеншілікті білдіріңіз

Тек өзіне деген сүйіспеншілікті білдіріңіз

Шадор жерге құлады

Әйелдің қайта дүниеге келуіне куә болыңыз

Әйелдің қайта дүниеге келуіне куә болыңыз

Ол қайғының ұсқынсыз жынын қуды

Жаңа еркіндік сезімімен

Күнде қай жерде түс болуы керек

Тек жесір арамшөптер, енді ол айта алады

Ол көз жасын тоқтатып, лақтырып жіберді

Қара және сұр түсті жесір арамшөптер