Zweifel - Mantus

Das Wort dringt aus der Vergangenheit

Gräbt sich tief ins Herz unserer Einsamkeit

Malt ein Paradies an den Horizont

Und es weist den Weg ins gelobte Land

Ich spüre den Strick dort an meinem Hals

Winde mich aus der Schlinge des Sündenfalls

Und am siebten Tag bricht die Welt entzwei

Und zerschlage den Geist aller Tyrannei

Die Zeit verliert, der Himmel fällt

Wenn der Glaube sich gegen das Leben stellt

Und ich zweifle doch ganz unbeirrt

Dass der Mensch gar jemals besser wird

Am Eingang zur Hölle, dort wohnt das Weib

Verbannt aus dem Kreis der Dreifaltigkeit

Und das himmlische Reich folge jenem Recht

Dass der Mann sei gut und das Weibe schlecht

Und ewig im Geiste die Freiheit droht

Und wie viele schon fanden dort ihren Tod

Und ich richte den Blick auf das heil’ge Land

Wo Religionen und Verbrechen gehen Hand in Hand

Сөз өткеннен шыққан

Жалғыздығымыздың жүрегіне терең үңіледі

Көкжиекте жұмақты бояйды

Және ол уәде етілген жерге апаратын жолды көрсетеді

Мен мойнымдағы арқанды сеземін

Мені күздің торынан босат

Ал жетінші күні дүние екіге бөлінеді

Және барлық тиранияның рухын талқандаңыз

Уақыт жоғалады, аспан құлайды

Сенім өмірге қарсы болғанда

Ал менде әлі де күмән бар

Ол кісінің жағдайы жақсарады

Тозақтың кіре берісінде әйел тұрады

Үшбірлік шеңберінен қуылды

Ал көктегі патшалық сол заңға бағынады

Ол еркек жақсы, әйел жаман

Ал бостандық рухта мәңгілік болады

Ал сонда қаншасы өлді

Ал мен көзімді киелі жерге бағыттаймын

Дін мен қылмыс қатар жүретін жерде