Rintrah - Mantus

Rintrah grollt und schüttelt seine Feuer

in der drückenden Luft.

Hungrige Wolken hängen über der Tiefe.

Demütig, und auf gefährlichem Pfad,

Folgte der Gerechte einst seinem Weg

Durch das Tal des Todes.

Dort wo Dornen wachsen, sind Rosen gepflanzt,

Und auf öder Heide

Singen die Honigbienen.

Dann war der gefährliche Pfad bepflanzt

Und ein Bach, eine Quelle

Auf jedem Fels, jedem Grab,

Und über bleichen Knochen

War rote Erde geboren;

Bis der Gemeine die sorglosen Pfade verließ,

Um auf gefährliche Pfade sich zu begeben

Und den Gerechten in öde Himmelsstriche zu treiben.

Nun kriecht die feige Schlange

In sanfter Demut,

Und der Gerechte rast in der Wildnis,

Wo Löwen umherstreichen.

Rintrah grollt und schüttelt seine Feuer

in der drückenden Luft.

Hungrige Wolken hängen über der Tiefe.

Da ein neue Himmel angebrochen ist,

Und Zeit seiner Ankunft

jetzt drei und dreißig Jahren vergangen sind,

Wie die ewige Hölle nun wiederbelebt

Das Gute ist Himmel

Das Böse — Hölle

Ринтра ырылдап, оттарын шайқайды

қысымды ауада.

Тереңде аш бұлттар ілініп тұр.

Кішіпейіл, әрі қауіпті жолда,

Әділ бірде оның жолымен жүрді

Өлім аңғары арқылы.

Тікен өскен жерге раушан гүл отырғызылады,

Ал шөл далада

Бал араларын ән айт.

Содан кейін қауіпті жол отырғызылды

Және бұлақ, бұлақ

Әр жартаста, әр қабірде

Ал ақшыл сүйектер туралы

Қызыл жер туған;

Қарапайым адам бейқам жолдардан кеткенше,

Қауіпті жолдарға түсу үшін

Сондай-ақ тақуаларды қаңырап бос жерлерге жібер.

Енді қорқақ жылан жорғалайды

Жұмсақ кішіпейілділікпен,

Әділдер айдалада жүреді,

Арыстандар жүрген жерде.

Ринтра ырылдап, оттарын шайқайды

қысымды ауада.

Тереңде аш бұлттар ілініп тұр.

Жаңа аспан атқаннан бері,

Және оның келетін уақыты

міне, үш жыл отыз жыл өтті

Енді қайта жанданған мәңгілік тозақ сияқты

Жақсылық – жұмақ

Зұлымдық - тозақ