Liebe vergeht - Mantus

Wir waren gefangen in kalten Räumen aus Angst

Wo ein Gedicht voller Tränen die Welt ändern kann

Von Träumen aufgehetzt flohen wir von damals ins Jetzt

Wo ein Gefühl von Erkenntnis die Augen rein uns wäscht

Denn Liebe vergeht

Wie alles im Leben

Und nichts was uns hält

Mehr in dieser Welt …

Wir spielten uns selbst, inszenierten die Welt

Wo eine Geste des Schweigens vom Daseinsschmerz erzählt

Jenseits der Lieblichkeit erwacht die Wirklichkeit

So müde und leer, fallen keine Tränen mehr

Қорыққанымыздан салқын жерде қамалып қалдық

Көз жасына толы өлең дүниені өзгертетін жерде

Арман қуып, Содан бері қаштық

Білім сезімі көзімізді тазартатын жерде

Себебі махаббат өшеді

Өмірдегі барлық нәрсе сияқты

Және бізді ұстап тұрған ештеңе жоқ

Бұл дүниеде көбірек...

Біз өзіміз ойнадық, әлемді сахнаға шығардық

Тыныштық қимылы болмыстың азабын айтатын жерде

Сүйкімділіктен басқа шындық оянады

Шаршаған және бос, енді көз жасы төгілмейді