Genesis - Mantus

Dunkler Raum, graue Wände

Das Zwielicht flackert vor meinen Augen

Gedanken vibrieren unter der Stirn

Ich fühle mich nackt und ausgelaugt

Kalter Schweißklebt auf meiner Haut

Meine Lippen sind spröde und rissig

Zu lang haben sie nicht gesprochen

(Einsamkeit)

Der Kampf mit der Demut dringt in jeder Faser meines Körpers

Und in den Tiefen des dunklen Raumes

Ergebe ich mich dem Schmerz

(Schöpfung)

So bewältigens und fremd

Doch seltsam vertraut

Ich geb mich hin

Die Seele bebt im Innern

Und ich blute sehr heraus

Қараңғы бөлме, сұр қабырғалар

Көз алдымнан ымырт жыпылықтайды

Маңдайыңның астында ой дірілдейді

Мен өзімді жалаңаш және қажығандай сезінемін

Теріме суық тер жабысады

Менің еріндерім сынғыш және жарылған

Олар көптен бері сөйлеспеді

(жалғыздық)

Кішіпейілділікпен күрес денемнің барлық талшықтарына енеді

Және қараңғы кеңістіктің тереңдігінде

Мен азапқа беремін

(жасау)

Сондықтан күресу және бөтен

Бірақ біртүрлі таныс

Мен берілемін

Іштей жан дірілдейді

Ал менің қаным қатты ағып жатыр