Freund Hein - Mantus

Gedankenmeer, es zerreißt den Augenblick

So wund und leer sucht der Fremde sein Geschick

Das Augenlicht, es verliert schon seinen Glanz

Ganz ohne Furcht spielen die Mörder auf zum Tanz

Und dein Herz, es schlägt so laut es nur kann

Die schwarzen Vögel ziehen in den Sonnenuntergang

Wenn die Zeit erstarrt und die Welt entweicht

Im Taumel der Gedanken bis ein Freund die Hand dir reicht

Die Nacht zerfällt, du vergisst wer du einst warst

Mit feuchtem Blick, der bis in die Tiefe starrt

Ob schwarz, ob weiß, du verlierst den Unterschied

Die Nachtigall singt ihr letztes Liebeslied

Ойлар теңізі, бұл сәтті жыртады

Бейтаныс адамның тағдырын іздейтіні соншалықты ауыр және бос

Көру қабілеті, ол қазірдің өзінде өзінің жылтырлығын жоғалтады

Өлтірушілер қорықпай би үшін ойнайды

Ал сенің жүрегің, ол барынша қатты соғады

Қара құстар күн батқанға қарай қоныс аударады

Уақыт қатып, дүние қашқанда

Досың қол алысқанша ойдың асығында

Түн бұзылады, бір кездері кім болғаныңды ұмытасың

Тереңге қарайтын дымқыл көзқараспен

Қара немесе ақ, ​​сіз айырмашылықты жоғалтасыз

Бұлбұл өзінің соңғы махаббат жырын айтады