Das alte Haus - Mantus

Wie lange schon war ich bloß nicht mehr hier

Ich hab keine Angst und öffne die Tür

In leeren Räumen, dort sammeln sich Schichten aus Staub

Die alten Wände, sie ächzen schon müde und taub

In den Regalen, dort liegt noch vergilbtes Papier

Im Fotoalbum, dort klebt noch ein Foto von mir

Verblichen zeigt die alte Fotografie

Einen Augenblick aus vergangener Zeit

Und zu mir schaut ein fast vergessener Mensch

Mit den Augen aus der Vergangenheit

Ich lausche der Zeit, die leise verrinnt

Ein Leben, das nie von vorne beginnt

Ich werde bleiben bis alle Erinnerung stirbt

Und dieses Haus auch die letzte Bedeutung verliert

Es waren andere, die früher den Grundstein gelegt

Und vor dem Fenster der alte Baum in Flammen steht

Мен мұнда көптен бері келмедім

Мен қорықпаймын және есікті ашамын

Бос жерлерде шаң қабаттары сонда жиналады

Ескі қабырғалар, олар шаршап, саңырау болып ыңылдайды

Сөрелерде әлі сарғайған қағаздар жатыр

Фотоальбомда менің тағы бір суретім сол жерде тұрып қалған

Ескі фотосуретте бұлыңғыр көрінеді

Өткеннен бір сәт

Ал ұмыта жаздаған адам маған қарайды

Өткеннің көзімен

Тыныш өтіп жатқан уақытты тыңдаймын

Ешқашан басынан басталмайтын өмір

Мен барлық жады өлгенше қала беремін

Және бұл үй де түпкі мәнін жоғалтады

Бұрын іргетасын қалағандар да болды

Ал терезенің алдында кәрі ағаш өртеніп жатыр