Hemfärd - Månegarm

Höstens första gryning stiger stilla, sprider sina

Färger över frostig äng.

Löv faller mot marken

Ett stormande hav av färger

Ett bidande mörker, står åter vid årets port… Landet faller

Mot en stilla dvala.

Dunkla ter sig dagarna, under moln tyngda av

Regn.

Isig är Rimfaxes fradga

I arla timma

Ropen från skogen kallar mig hem, till mina

Fränder… till min säng.

Hemåt, hemåt… viskar mitt inre

Hem till djupa dalar och lövfyllda sänkor

Till stigarna jag alltid vandrat, till bäckar som släckt min törst

Till gölar och sjöar för mig så bekanta, där jag speglat mig, svalkat

Mig under stjärnklara nätter

Hem, för att känna morgonbrisens kyla

På rådarnas berg… hem

Tankar vandrar över gammal mark.

Ekon av det

Gamla arvets hopp.

Sluten av gudarnas tunga andedräkt

Askens blad viskar stilla, täljer om jorden och

Världar nedan, om bergen och de som där råda

Viskar om det som är mitt hem

Dess rötter som sig svalka I underjordens kalla

Strömmar.

Täljer om visdom som dväljs och

Urkraften som glöder däri

Viskar om havet och bäckarna som där mynnar

Om skogen som ruvar dunkel och stilla

Fylld av minnen och gamla sår

Seg och kraftfull, stolt och klok.

Med roten I myllan

Fylld av livets dryck

Täljer om de gamla folken, de vackra som dansar

Över myren.

Om skogens konung som stilla vakar vid tjärnens

Kant

Om skogens härskarinna den fagra som förvillar

Detta kvinnliga väsen ljuvt doftande av löv

Den viskar om himlen och stjärnorna där ovan

Om hemligheterna som djäljes där.

Viskar nordanbäckens friska

Vatten.

Talar om Bifrost den slutliga vägen hem…

Stilla går solen ned I horisonten, de två världarna möts…

Ett drömmens rike faller inpå

Från tjärnen stiger en dimma, lätt som älvors tårar

Vandrar ovan den svarta ytan

Än en gång står jag här.

På rådarnas berg

Känner nattbrisens kyla.

Månen sjunger sin full

Hör mina fränder ropa.

Välkomnar mig hem

Aldrig mer lämnar jag detta.

Detta eviga bo

English translation:

The first dawn of autumn slowly rises

Spreading colour over frosty meadow

Leaves fall to the ground

A storming sea of colours

A biding darkness is yet again at Year’s gate

The land sinks into a quiet torpor

The days appear dim under clouds heavy with rain

Icy is the froth of Rimfax in the early hours

The calls from the forest call me home.

To my kin…

To my bed.

Homeward, homeward my inner whispers

Home to deep valleys and leaf-filled vales

To the paths I’ve always wandered

To streams that have quenched my thirst

To ponds and lakes so known to me

Where I’ve watched my reflection

Cooled in the night under star-filled sky

Home, to feel the chill of the morning breeze on the mountain of the Fey…

Home

Thoughts wander over ancient land

Hope from the old legacy echoes

Shrouded in the heavy breath of gods

The leaves of the ash whisper quietly

They tell of earth and worlds below

Of mountains and those who rule there

They whisper of that which is my home

These roots that cool

In the cold streams of the underworld

They tell of wisdom that dwell

And the primal force glowing therein

They whisper of the sea

And the brooks flowing there

Of the forest brooding dark and still

Filled with memories and old wounds

Tenacious and powerful.

Proud and wise

With the root in the soil.

Filled with the liquid of life

They tell of the old people.

The beautiful that dance over the bog

Of the king of the forest.

Quietly watching by the shore of the lake

Of the mistress of the forest.

The frail and misleading

This female being.

With a delightful scent of leaves

They whisper of the sky and the stars above.

Of the secrets above

They whisper of the fresh water in the northern brook

They tell of Bifrost and the final road home

The sun settles slowly in the horizon.

The two worlds meet

A kingdom of dreams falls closely

From the lake a mist rises.

Light, as the tears of elves

Wanders over the black surface

I stand here yet again.

On the mountainof the fey

Feeling the cold of the night breeze.

The moon sings its full

Hear my kin call.

Welcoming me home

Never again will I leave this.

My eternal home

Күздің алғашқы таңы жайнап, жайнап шығады

Аязды шалғынның үстіндегі түстер.

Жапырақтары жерге түседі

Түстердің дауылды теңізі

Қатты қараңғылық, биылғы жылдың қақпасында тағы тұр... Жер құлап жатыр

Тыныш ұйқыға қарай.

Күндер қараңғы болып көрінеді, бұлттардың астында

Жаңбыр.

Мұз - Римфакстің көбігі

Мен арла тимма

Орманның айқайы мені үйге, менікі деп шақырады

Туыстар... менің төсегіме.

Үй, үй... сыбырлайды менің ішкі жан дүнием

Терең аңғарлар мен жапыраққа толы ойпаңдардың мекені

Үнемі жүрген соқпақтарға, Шөлімді қандырған бұлақтарға

Маған таныс шалшықтар мен көлдерге, мен шағылысқан, салқындаған

Мен жұлдызды түндерде

Үй, таңғы желдің салқынын сезіну үшін

Кеңес мүшелерінің тауында... үйі

Ойлар ескі жердің үстінде.

Оның жаңғырығы

Ескі мұраның үміті.

Тәңірлердің ауыр тынысымен жабылды

Күлдің жапырақтары жерді ойып, тыныш сыбырлайды

Төмендегі дүниелер, таулар және онда билік ететіндер туралы

Менің үйім қандай деп сыбырлайды

Жер асты әлемінің суығында салқындаған тамыры

Ағындар.

Тұратын даналықты айтады және

Онда жарқыраған алғашқы күш

Теңіз, онда ағып жатқан бұлақтар туралы сыбырлайды

Қараңғы және тыныш жатқан орман туралы

Естеліктер мен ескі жараларға толы

Қатты және күшті, мақтаншақ және дана.

Топырақта тамырымен

Өмір сусынына толы

Қарт адамдар, би билейтін сұлулар туралы айтады

Батпақ арқылы.

Әлі күнге дейін тоғанды ​​бақылап жүрген орман патшасы туралы

Жиек

Орман иесі, шатастыратын сұлу туралы

Жапырақтың хош иісі бар бұл әйел жануар

Ол аспан мен жоғарыдағы жұлдыздар туралы сыбырлайды

Онда жасырылған құпиялар туралы.

Солтүстік бұлақтың саулығын сыбырлайды

Су.

Үйге апаратын соңғы жол Бифрост туралы сөйлесу…

Тыныш күн батады Көкжиекте екі дүние тоғысады...

Арман патшалығы жақындап келеді

Тоғаннан перілердің көз жасындай жеңіл тұман шығады

Қара бетінің үстінде жүреді

Мен тағы да осында тұрмын.

Билеушілердің тауларында

Түнгі желдің салқынын сезініңіз.

Ай толы ән айтады

Менің туыстарымның айқайын есті.

Мені үйге қош келдіңіз

Мен мұны енді ешқашан тастамаймын.

Бұл мәңгілік мекен

Ағылшынша аудармасы:

Күздің алғашқы таңы баяу көтеріледі

Аязды шалғынға түсті таралу

Жапырақтары жерге түседі

Дауылды түстер теңізі

Жылдың қақпасында тағы да қараңғылық

Жер тыныш үйірге батып барады

Жаңбыр жауған бұлттардың астында күндер бұлыңғыр болып көрінеді

Мұз - бұл ерте сағаттарда Римфакстың көбігі

Орманнан қоңыраулар мені үйге шақырады.

Туыстарыма…

Менің төсегіме.

Үйге, үйге менің ішкі сыбырларым

Терең аңғарлар мен жапыраққа толы алқаптардың мекені

Мен әрқашан адасып жүрген жолдарға

Шөлімді қандырған ағындарға

Маған белгілі тоғандар мен көлдерге

Мен өз рефлексиямды қай жерде көрдім

Жұлдызға толы аспан астында түнде салқындаған

Үй, Фей тауында таңғы желдің салқынын сезіну үшін…

Үй

Ойлар көне өлкенің үстінде

Ескі мұрадан үміт жаңғырық

Тәңірлердің ауыр деміне оранған

Күлдің жапырақтары тыныш сыбырлайды

Олар жер мен астындағы әлемдер туралы айтады

Таулар мен ондағы билеушілерден

Олар менің үйім деп сыбырлайды

Бұл тамырлар салқындатылады

Жер асты әлемінің суық ағындарында

Олар өмір сүретін даналық туралы айтады

Және онда жарқыраған бастапқы күш

Олар теңіз туралы сыбырлайды

Ал бұлақтар ағып жатыр

Қараңғы және тыныш орманды ойлайды

Естеліктер мен ескі жараларға толы

Қайсар және күшті.

Мақтаншақ және дана

Топырақта тамырымен.

Өмірдің сұйықтығына толы

Олар қарт адамдар туралы айтады.

Батпақ үстінде билейтін сұлу

Орман патшасынан.

Көл жағасында тыныштықпен қарау

Орман иесінен.

Әлсіз және жаңылыстырушы

Бұл әйел заты.

Жапырақтардың жағымды иісімен

Олар аспан мен жоғарыдағы жұлдыздарды сыбырлайды.

Жоғарыдағы құпиялардан

Олар солтүстік өзендегі тұщы суды сыбырлайды

Олар Бифрост және үйге апаратын соңғы жол туралы айтады

Күн көкжиекте баяу батып барады.

Екі дүние кездеседі

Армандар патшалығы жақыннан құлайды

Көлден тұман көтеріледі.

Жарық, эльфтердің көз жасы сияқты

Қара бетті кезіп жүреді

Мен тағы да осында тұрмын.

Фей тауында

Түнгі желдің салқынын сезіну.

Ай толы ән айтады

Тыңдаңыз, қоңырау шалыңыз.

Мені үйге қарсы алды

Енді ешқашан бұл жерден кетпеймін.

Менің мәңгілік мекенім