23 - Lucy Spraggan

It’s taken 23 years to realise,

We don’t know what’s coming next,

There’s foolish dreams and impractical fears,

Between everything and nothing left.

It’s taken 23 weeks of traveling free,

Taking on this globe alone.

It took ink in flesh and sunburnt necks,

To be happy in the skin I own.

I don’t have a clue,

I’m learning to be free,

I’m just the same as you,

This is all I’ve learnt to be at 23.

I’ll wear your shoes,

For the next few miles,

If we walk on the same road.

The stronger the skin, on our bare feet,

The stronger both out souls.

There’ll be winds and bends and misplaced friends,

Getting lost along the way,

The one confirmed thing that I’ve learnt,

Is that I won’t be 23 again.

I don’t have a clue,

I’m learning to be free,

I’m just the same as you,

This is all I’ve learnt to be at 23.

Түсіну үшін 23 жыл қажет болды,

Біз алдында не болатынын білмейміз,

Ақылсыз армандар мен іске аспайтын қорқыныштар бар,

Барлығының арасында және ештеңе қалмады.

Тегін саяхаттауға 23 апта қажет болды,

Бұл глобусты жалғыз қолға алу.

Ол ет пен күнге күйген мойынға сия түсті,

Менікі теріде бақытты болу.

Менде анық  жоқ 

Мен еркін болуды үйренемін,

Мен де сен сияқтымын,

Мұның бәрі мен 23-те болуды үйрендім.

Мен сенің аяқ киіміңді киемін,

Келесі бірнеше миль үшін,

Егер біз бір жолда жүрсек.

Жалаң аяқтың терісі неғұрлым күшті болса,

Екеуінің де рухы күштірек.

Желдер мен иілулер және орынсыз достар болады,

Жолда адасып,

Мен үйренген бір расталған нәрсе,

Мен                                                                                                                                                                              болмай                                   ба.

Менде анық  жоқ 

Мен еркін болуды үйренемін,

Мен де сен сияқтымын,

Мұның бәрі мен 23-те болуды үйрендім.