The Tell Tale Heart, Pt. 1 - Lou Reed

True

Nervous

Very nervous

Madman

Why will you say that I am mad

The disease has sharpened my senses

Not destroyed

Not dulled them

Madman

The eye of a vulture

A pale blue eye

With a film overit

Listen

Observe how healthily

And how calmly I tell this story

He had no passion for the old man

He was never insulted

He loved him

It was the eye the eye the eye

I made up my mind

To take his life forever

Passionless

The eye of a vulture

You should have seen me

How wisely I proceeded

To rid himself of the eye forever

With what dissimulation I went to work

Caution

I turned the latch on his door

And opened it

To work

To practice

I opened his door

And put in a dark lantern

Dark

Slowly I put my head in

Slowly I thrust it until in time Ientered

I was in so far

He was in so far

He could see the old man sleep

And then I undid the lantern so a thin ray

Fell upon the eye

The vulture eye

He did this for seven days

Seven days

But always the eye was closed

And so I could not do the work

And in the day he would greet the old man

Calmly in his chamber

Calmly

Nothing is wrong and all is well

Knock, knock

Who’s there

Came night eight

Night eight

I was slower than a watch minute hand

The power that I had with the old man

Not to even dream my secret thoughts

Secret thoughts

My sagacity

I could barely conceal my feelings of triumph

When suddenly the body moved

The body moved

But I went in even further

Pushing the door open even further

Who’s there

Who’s there

I did not move a muscle

I kept quiet and still

The old man sat up in bed

In his bed

Who’s there

I heard a groan

And knew it was a groan of mortal terror

Not pain or grief

Oh no

It was the low stifled sound that arises

From the bottom of the soul

When overcharged with awe

I felt such awe welling up in my own bosom

Deepening with its echo the terrors that distracted me

Knowing what the old man felt and

Pitying him

Although it made me laugh

Ha ha

He’d been lying awake since the first slight noise

He’d been lying awake thinking

Thinking

It is nothing but the wind

The wind

It is nothing but the house settling

The old man stalked with his black shadow

Death approaching

The mournful presence of the unperceived

Causing him to feel my presence

Open the lantern

I saw the ray fall on the eye

On the eye

Рас

Жүйке

Өте қобалжыған

Жынды

Неге мені жынданып қалдым дейсің

Ауру менің сезімімді күшейтті

Жойылған жоқ

Оларды ренжіткен жоқ

Жынды

Құлғынның көзі

Бозғылт көк көз

Фильмді өткізу

Тыңда

Қаншалықты сау екенін байқаңыз

Мен бұл оқиғаны қаншалықты сабырмен айтып отырмын

Оның қартқа құмарлығы болмады

Ол ешқашан қорланбаған

Ол оны жақсы көрді

Бұл көз көз болды

Мен шешім қабылдадым

Оның өмірін мәңгілікке алу үшін

Құмарлықсыз

Құлғынның көзі

Сіз мені көруіңіз керек еді

Мен қаншалықты ақылдылықпен жүрдім

Өзін көзден мәңгілікке арту үшін

Жұмысқа қандай қиялмен бардым

Абайлаңыз

Мен оның есігіндегі ысырманы бұрдым

Және ашты

Жұмыс істеу

Жаттығу үшін

Мен оның есігін аштым

Қараңғы шамды қойыңыз

Қараңғы

Ақырын басымды қойдым

Мен оны уақыты кіргенше баяу бастым

Мен осы уақытқа дейін болдым

Ол осы уақытқа дейін болды

Ол қарттың ұйықтап жатқанын көрді

Содан кейін мен шамды жұқа сәуле етіп аштым

Көзге түсті

Құс көзі

Ол жеті күн бойы осылай істеді

Жеті күн

Бірақ көз әрқашан жабық болды

Сондықтан мен жұмысты жасай алмадым

Және ол қартпен амандасады

Өз бөлмесінде тыныш

Сабырмен

Еш нәрсе дұрыс емес және бәрі жақсы

Тақыл, қағып

Кім бар

Түнде сегізге келді

Түн сегіз

Мен сағаттың минуттық тілінен де баяу болдым

Мен қартпен бірге болған күш

Құпия ойларымды армандауға болмайды

Құпия ойлар

Менің тапқырлығым

Жеңіске жеткен сезімімді әрең жасырдым

Кенеттен дене қозғалған кезде

Дене қозғалды

Бірақ мен одан әрі қарай жүрдім

Есікті одан әрі итеріп ашыңыз

Кім бар

Кім бар

Мен бұлшықет қозғалтпадым

Мен үндемедім

Қарт төсегіне  отырды

Оның төсегінде

Кім бар

Мен ыңылдаған дауысты естідім

Және бұл өлім қорқынышының ыңылауы екенін білдім

Қайғы немесе қайғы емес

О жоқ

Бұл шығатын төмен тұншықтырылған дыбыс болды

Жанның түбінен

Қорқынышпен шамадан тыс зарядталған кезде

Мен өзімнің кеудемде сондай бір қорқынышты сезіндім

Мені алаңдатқан қорқыныштар өз жаңғырығымен тереңдей түсті

Қарттың не сезінгенін білу және

Оны аяу

Бұл мені күлдірді

Ха ха

Ол бірінші аздаған дыбыстан бері ояу жатыр еді

Ол ояу жатып ойланып жатты

Ойлау

Бұл желден басқа ештеңе емес

Жел

Бұл үйден басқа ештеңе емес

Қарт өзінің қара көлеңкесін аңдыды

Өлім жақындап қалды

Қабылданбағанның қайғылы болуы

Оның менің бар екенімді сезінуіне  себеп

Шамды ашыңыз

Мен сәуленің көзге түскенін көрдім

Көзге