The Fall of the House of Usher - Lou Reed

Edgar:

And then I had a vision

Roderick Usher:

Ah Edgar

Ah Edgar, my dear friend Edgar

Edgar:

It’s been a long time, Roderick

I’ve ridden many miles

It’s been a dull and soundless day for autumn

The leaves have lost their autumn glow

And the clouds seem oppressive with their drifting finery

Roderick Usher:

I know, my friend

Though I own so much of this land I find

The country insufferable

I deal only in half pleasures

Edgar:

Speaking of half pleasures

Would you care for a tincture of opium?

Roderick Usher:

Nothing would please me more than to smoke

With an old friend

I’ve experienced the hideous dropping of the veil

The bitter lapse into common life

Unredeemed dreariness of thought

I have an iciness, a sickening of the heart

Edgar:

It’s true you don’t look well, Roderick

But I am your friend

No matter the occasion or position of the stars

I’m glad you wrote me

But I must admit to concern

Roderick Usher:

I cannot contain my heart

Edgar, I look to you for solace

For relief from myself

What I have is constitutional

A family evil, a nervous affection that must surely pass

But I do have this morbid acuteness of senses

I can eat only the most insipid food

Clothes only of the lightest texture

The odor of flowers I find oppressive

My eyes cannot bear even the faintest light

Madeline Usher:

Roderick Usher:

Did you hear that?

Edgar:

I hear

I am listening, go on

Roderick Usher:

I shall perish

I will perish in this deplorable folly

I dread the future

Not the events, the results

The most trivial event

Causes the greatest agitation of the soul

I do not fear danger except in its absolute effect terror

I find I must inevitably abandon life and reason together

In my struggles with the demon fear

Perhaps you’ll think me superstitious

But the physique of this place

It hovers about me like a great body

Some diseased outer shell

Some decaying finite skin encasing my morale

Edgar:

You mentioned your sister was ill

Roderick Usher:

My beloved sister, my sole companion

Has had a long continuing illness

Whose inevitable conclusion seems forsworn

This will leave me the last of the ancient race of Ushers

Madeline Usher:

Edgar:

She looks so much like you

Roderick Usher:

I love her in a nameless way

More than I love myself

Her demise will leave me hopelessly

Confined to memories and realities of a future

So barren as to be stultifying

Madeline Usher:

Edgar:

Oh, what of physicians?

Roderick Usher:

Ah, they are baffled

Until today she refused bed rest

Wanting to be present in your honor

But finally she succumbed to the prostrating power of the destroyer

You will probably see her no more

Edgar:

Sound and music take us to the twin curves of experience

Like brother and sister intertwined

They relieve themselves of bodily contact

And dance in a pagan revelry

Roderick Usher:

I have soiled myself with my designs

I am ashamed of my brain

The enemy is me

And the executioner terror

Music is a reflection of our inner self

Unfiltered agony touches the wayward string

The wayward brain confuses itself

With the self-perceived future

And turns inward with loathing and terror

Either by design or thought

We are doomed to know our own end

I’ve written a lyric

Edgar:

May I hear it?

Roderick Usher:

It is called «The Haunted Palace»

In the greenest of our valleys

By good angels tenanted

Once a fair and stately palace --

Snow-white palace -- reared its head

Banners yellow, glorious, golden

On its roof did float and flow;

(This -- all this -- was in the olden time long ago)

And every gentle air that dallied

Along the rampart plumed and pallid

A winged odor went away

All wanderers in that happy valley

Through two luminous windows saw

Spirits moving musically

The sovereign of the realm serene

A troop of echoes whose sweet duty

Was but to sing

In voices of surpassing beauty

The wit and wisdom of their king

But evil things in robes of sorrow

Assailed the monarch’s high estate!

And round about his home the glory

Is but a dim-remembered story

Vast forms that move fantastically

To a discordant melody;

While, like a ghastly river

A hideous throng rush out forever

And laugh -- but smile no more

Nevermore

Edgar:

It’s cold in here

Roderick Usher:

I tell you minerals are sentient things

The gradual yet certain condensation of an atmosphere

Of their own about the waters and the walls proves this

Thus the silent yet importunate and terrible influence

Which for centuries has molded my family

And now me

Madeline Usher:

Roderick Usher:

Excuse me

Madeline Usher:

Roderick Usher:

She is gone

Out, sad light

Roderick has no life

I shall preserve her corpse for a fortnight

Edgar:

But Roderick.

Roderick Usher:

I shall place it in a vault facing the lake

I do not wish to answer to the medical men

Nor place her in the exposed burial plot of my family

We shall inter her at the proper date

When I am more fully of a right mind

Her malady was unusual

Please do not question me on this

Edgar:

I cannot question you

Roderick Usher:

Then help me now

Madeline Usher:

Edgar:

One would think you twins

Roderick Usher:

We are

We have always been sympathetic to each other

Have you seen this?

It is her

Edgar:

It is a whirlwind

You should not

You must not behold this

Roderick, these appearances which bewilder you are mere electrical phenomena

not uncommon

Or perhaps they have their rank origins in the marshy gases of the lake

Please, let’s close this casement and I will read and you will listen

Aand together we will pass this terrible night together

What’s that?

What is that?

Don’t you hear that?

Roderick Usher:

Not hear it?

Yes, I hear it and have heard it many minutes have I heard it?

Oh, pity me miserable wretch

I dared not

Oh no

I dared not speak

We have put her living in the tomb

I have heard feeble movements in the coffin

I thought I heard

I dared not speak

Oh God

I have heard footsteps

Do you not hear them?

Attention

Do I not distinguish that heavy and horrible beating of her heart?

Madman

Madman

I tell you she now stands without the door

Madeline Usher:

Эдгар:

Сосын менде бір аян болды

Родерик Ашер:

Ах Эдгар

Эдгар, менің қымбатты досым Эдгар

Эдгар:

Көп уақыт болды, Родерик

Мен көп миль жүрдім

Күздің  бұлыңғыр және дыбыссыз күні болды

Жапырақтары күзгі жарқылын жоғалтты

Ал бұлттар өздерінің жылжымалы әшекейлерімен жауыз болып көрінеді

Родерик Ашер:

Мен білемін, досым

Осы жердің көп бөлігі маған тиесілі болса да, мен таптым

Төзгісіз ел

Мен жарты ләззатпен ғана айналысамын

Эдгар:

Жарты ләззат туралы айтатын болсақ

Сіз апиынның тұнбасын қамсыз ба

Родерик Ашер:

Мені темекі шегуден артық ештеңе ұнатпайды

Ескі досымен 

Мен перденің сұмдық түсуін бастан өткердім

Ортақ өмірге ащы құлдырау

Қайталанбаған ойдың мұңы

Жүрегім мұздап, ауырып жатырмын

Эдгар:

Сенің жақсы емес екенің рас, Родерик

Бірақ мен  сенің досыңмын

Оқиғаға немесе жұлдыздардың орналасуына қарамастан

Маған жазғаныңызға қуаныштымын

Бірақ мен алаңдаушылықты  мойындауым керек

Родерик Ашер:

Мен жүрегімді ұстай алмаймын

Эдгар, мен сенен жұбаныш іздеймін

Өзімді жеңілдету үшін

Менде қандай конституциялық

Отбасылық зұлымдық, сөзсіз өтіп кетуі керек

Бірақ менде сезімнің ауыр өткірлігі бар

Мен ең дәмді тағамды ғана жей аламын

Тек ең жеңіл құрылымды киімдер

Маған гүлдердің иісі жаман                    өзекті                                                                                                                                                                                                                                           жаман  деп 

Менің көзім ең әлсіз жарықты да көтере алмайды

Мадлин Ушер:

Родерик Ашер:

Сіз мұны естідіңіз бе?

Эдгар:

Мен естимін

Тыңдап жатырмын, жалғастырыңыз

Родерик Ашер:

Мен жоқ боламын

Мен осы аянышты ақымақтықта өлемін

Мен болашақтан қорқамын

Оқиғалар емес, нәтижелер

Ең тривиальды оқиға

Жанның ең үлкен толқуын тудырады

Мен қауіптен қорықпаймын, тек оның абсолютті әсерінен болатын қорқыныш

Менің               өм                                                                            |

Менің жын қорқынышымен күресімде

Мені ырымшыл деп ойлайтын шығарсыз

Бірақ бұл жердің физикасы

Ол маған үлкен дене сияқты ұнайды

Кейбір ауру сыртқы қабығы

Менің моральдық шіріген шекті тері

Эдгар:

Сіз әпкеңіздің ауырып жатқанын айттыңыз

Родерик Ашер:

Менің сүйікті әпкем, жалғыз серігім

Ұзақ уақытқа созылған ауруы бар

Кімнің болмай қоймайтын қорытындысы сөзсіз болып көрінеді

Бұл маған Ушерлердің ежелгі нәсілінің соңғысын қалдырады

Мадлин Ушер:

Эдгар:

Ол сізге қатты ұқсайды

Родерик Ашер:

Мен оны атсыз сүйемін

Мен өзімді жақсы көремін

Оның қайтыс болуы мені үмітсіз қалдырады

Тыныштайтындай бедеу

Мадлин Ушер:

Эдгар:

О, дәрігерлер ше?

Родерик Ашер:

Ах, олар таң қалды

Бүгінге дейін төсек демалысынан бас тартты

Сіздің құрметіне қатысқыңыз келеді

Бірақ ақыры ол жойғыштың сәжде күшіне көнді

Сіз оны енді көрмейтін шығарсыз

Эдгар:

Дыбыс пен музыка                           тәжірибе     қос қисық                                                                 |

Аға мен әпке араласқан сияқты

Олар дене байланысынан босатады

Пұтқа табынушылықпен  билеңіз

Родерик Ашер:

Мен өз дизайндарыммен ластым

Мен миымнан ұяламын

Жау – мен

Ал жазалаушының терроры

Музыка – біздің ішкі жан дүниеміздің көрінісі

Сүзгісіз азап жолсыз жіпке тиеді

Абыржыған ми өзін-өзі шатастырады

Өзін-өзі қабылдайтын болашақпен

Және жек көрушілік пен қорқынышпен ішке қарай бұрылады

Дизайн немесе ой бойынша

Біз өзімнің аяқталуымызды білеміз

Мен өлең жаздым

Эдгар:

Мен ести аламын ба?

Родерик Ашер:

Ол                      *

Біздің алқаптарымыздың ең жасыл жерінде

Жақсы періштелер жалға алған

Бір кездері әділ және салтанатты сарай --

Ақ қарлы сарай -- басын көтерді

Баннерлер сары, даңқты, алтын

Оның төбесінде қалқып, ағып жатты;

(Мұның бәрі -- баяғыда болған)

Әрі солқылдаған нәзік ауа

Бекітілген қоршау бойында ақшыл және бозарған

Қанатты иіс кетті

Сол бақытты алқаптағы барлық кезбелер

Екі жарық терезе арқылы көрді

Музыкалық қозғалыстағы рухтар

Бейбіт патшалықтың егемені

Тәтті парызы жаңғырық тобы

Ән айту ғана болды

Сұлулықтан басқа дауыстарда

Олардың патшасының ақылдылығы мен даналығы

Бірақ қайғы-қасірет киіміндегі жаман нәрселер

Монархтың жоғары мүлкіне шабуыл жасады!

Үйінің айналасында даңқ

Бұл, бірақ күңгірт естелік оқиға

Фантастикалық қозғалатын кең пішіндер

Дискордантты әуенге ;

Сұрапыл өзен сияқты

Жан түршігерлік тобыр мәңгілікке шығады

Күліңіз -- бірақ енді күлмеңіз

Ешқашан

Эдгар:

Бұл жерде салқын

Родерик Ашер:

Мен сізге айтамын, минералдар сезімтал заттар

Атмосфераның біртіндеп, бірақ белгілі конденсациясы

Сулар мен қабырғалар туралы өз өздері осыны дәлелдейді

Осылайша үнсіз, бірақ қорқынышты және қорқынышты әсер

Бұл менің отбасымды ғасырлар бойы қалыптастырды

Ал енді мен

Мадлин Ушер:

Родерик Ашер:

Кешіріңіз

Мадлин Ушер:

Родерик Ашер:

Ол кетіп қалды

Сөнді, қайғылы жарық

Родериктің өмірі жоқ

Мен оның мәйітін екі күн сақтаймын

Эдгар:

Бірақ Родерик.

Родерик Ашер:

Мен оны көлге қарайтын қоймаға қоямын

Мен дәрігерлерге жауап бергім келмейді

Оны менің отбасымның жерленген жеріне қоймаңыз

Біз оны тиісті уақытта араласамыз

Мен дұрыс ақыл-ойымнан келген кезде

Оның ауруы ерекше еді

Өтінемін, маған сұрақ қоймаңыз

Эдгар:

Мен сізге сұрақ қоя алмаймын

Родерик Ашер:

Маған қазір көмектесіңіз

Мадлин Ушер:

Эдгар:

Біреу сені егіз деп ойлауы мүмкін

Родерик Ашер:

Біз

Біз әрқашан бір-бірімізге жанашыр болдық

Сіз мұны көрдіңіз бе?

Ол ол

Эдгар:

Бұл құйын

Болмау керек

Сіз мұны көрмеуіңіз керек

Родерик, сізді таң қалдыратын бұл көріністер жай электрлік құбылыстар

сирек емес

Немесе олар көлдің батпақты газдарынан шыққан болуы мүмкін

Өтінемін, бұл істі жабайық, мен оқимын, ал сіз тыңдайсыз

Бірге бірге біз осы қорқынышты түнді бірге өткіземіз

Ол не?

Ол не?

Сіз мұны естімейсіз бе?

Родерик Ашер:

Оны естімей ме?

Иә, мен естіп                                                                      .

О, бейшара бейшара мені кешірші

Мен батылы бармадым

О жоқ

Мен сөйлей алмадым

Біз оны бейітке қойдық

Мен табыттың әлсіз қозғалыстарын естдім

Мен естідім деп ойладым

Мен сөйлей алмадым

О Құдай

Мен аяқ дыбысын естідім

Сіз оларды естімейсіз бе?

Назар аударыңыз

Мен оның жүрегінің ауыр және қорқынышты соғуын ажырата алмаймын ба?

Жынды

Жынды

Мен сізге айтамын, ол қазір есіксіз тұр

Мадлин Ушер: