Забытый рай - Лиза Лукашина

Несёшься вспять

Опять — куда?

И почему молчишь?

Ах, да…

Забудем фобии свои

На территории зимы.

Бегу по пропасти туда,

Где смерти нет и нет огня.

И почему глаза во мгле,

В осколках неба на земле?

Припев: Я забываю, я улетаю,

Стой.

Играешь честно, так играй,

Моя игра — забытый рай.

Улетаю, я — оставляю,

Часы идут слёз снизу-вверх,

Прошу прости мой грех!

Прогулки в небо — далеко,

А мне с тобою нелегко.

Приняв немного счастья грамм,

Прошу забудь свой шрам.

Ветром пронзишь… Молчишь?

-

Молчи.

Я уходя, кричу: «Прости»

Остался ты — это не мало,

А я устала.

Артқа жүгіру

Қайтадан - қайда?

Ал сен неге үндемейсің?

Иә…

Фобияларымызды ұмытайық

Қыс мезгілінде.

Мен тұңғиық бойымен жүгіремін,

Өлім мен от жоқ жерде.

Көздер неге тұманда,

Жердегі аспан бөліктерінде?

Қайырмасы: Ұмытамын, ұшамын,

Тоқта.

Сіз әділ ойнайсыз, сондықтан ойнаңыз

Менің ойыным – ұмытылған жұмақ.

Ұшып бара жатырмын, кетемін

Сағат көз жасы төменнен жоғарыға,

Менің күнәмды кешіре гөр!

Аспанда жүреді - алыс

Ал мен үшін сенімен оңай емес.

Аздаған бақыт граммдарын алып,

Шрамыңызды ұмытыңыз.

Желмен тесіп кетесің... Үндемейсің бе?

-

Тыныш бол.

«Кешіріңіз» деп айқайлап кетіп бара жатырмын.

Сіз қалдыңыз - бұл жеткіліксіз

Ал мен шаршадым.