Две реки - Лиза Лукашина

Небо делит две реки,

Одна — хладный поток,

А другая из сна.

Ты от бури сбереги,

Ведь одна — колкий лёд,

А другая — весна.

Пр.: Разрывается покой,

Разливается река.

Воды мчатся за тобой…

Лёд и солнце берега.

Знаю, мне не даст упасть

Музыка святых очей,

Бога неземная власть

И огонь Его свечей.

Гордость сушит силу вод

И скрывает их жизнь,

В ледяной пустоте.

Просит рая — небосвод,

Реки чистой воды,

Что искрятся во мне.

Аспан екі өзенді бөліп тұр

Біреуі - суық ағын

Ал екіншісі арманнан.

Сіз дауылдан құтқарасыз

Өйткені, бірі өткір мұз,

Ал екіншісі көктем.

т.б.: Бейбітшілік бұзылады,

Өзен төгіледі.

Артыңнан су ағып жатыр...

Жағалаудағы күн мен мұз.

Мен сенің құлап қалуыңа жол бермейтінімді білемін

Қасиетті көз музыкасы

Құдайдың жердегі құдіреті

Және Оның шамдарының оты.

Тәкаппарлық сулардың күшін құрғатады

Және өмірлерін жасырады

Мұзды қуыста.

Жұмақ сұрайды – аспан,

таза суы бар өзендер,

бұл мендегі ұшқын.