Разреши мне - Лиза Лукашина

Тускнеет небо, и погасли вечера,

Это было не сегодня, это было не вчера.

Руки-тени жестами бездушных слов

Распинали святость.

И Ты был готов.

За Тобой пойду,

Разреши мне, за Тебя я умру.

Небо дай любить,

Чтоб страдания Твои моей душой убить.

Бессильны слёзы, что обжигают, как свеча…

Это было не сегодня, это было не вчера.

Души-тени растворяются из глаз,

Умер тыcячу лет назад, чтобы спасти сейчас

Аспан күңгірттеніп, кештер сөнеді,

Бүгін емес, кеше емес еді.

Жансыз сөздердің қимылдары бар көлеңкелі қолдар

Олар киелілікті айқышқа шегеледі.

Ал сен дайын болдың.

Мен саған еремін

Маған рұқсат ет, мен сен үшін өлемін.

Аспан маған сүюге рұқсат етті

Сенің қасіретіңді жаныммен өлтіру үшін.

Шам болып жанатын көз жасы күшсіз...

Бүгін емес, кеше емес еді.

Көлеңкелі жандар көзден ериді

Қазір құтқару үшін мың жыл бұрын өлді