Её зовут грусть - Лион

Вы все смеётесь, а я один плачу

Знаю что кто-та ставит на мою удачу

Иду на встречу, свет, терять нечего

В этом мире нет ничего вечного

Никто не был ближе к ней как с тобой

Моя душа плачь, не бойся пой

Пусть рукой льются слёзы, слёзы пусть,

А я ещё помню как влюбился в грусть.

Для того кто мыслит — жизнь комедия

Для того кто чувствует — жизнь трагедия,

Ты моя кровь, ты мои сны

Ты моя боль, ты мои дни.

Мой свет любил твою тень

Твоя ночь любила мой день,

Нам нельзя помочь, ну и пусть

У нас есть дочь, её зовут грусть.

(2р.)

Тебя мне подарил февраль, украл февраль

Ты меня просила и я тебе отдал

Помнишь как это было, одно слово, а какая сила

И эти дни без тебя закаляли сталь

Моя подруга тоска, любовница печаль

Ты помогла мне узнать святую нежность

Я буду помнить и это неизбежность

Я незабуду глаза в которых нет обмана

Останься навсегда как стена тумана

Я прошу тебя не плачь,

Но твои глаза говорят о том что нас с тобой обвенчали небеса

Мой свет любил твою тень

Твоя ночь любила мой день,

Нам нельзя помочь, ну и пусть

У нас есть дочь, её зовут грусть.

(2р.)

Ты украла мой сон, заманил вор

Знай что в твоём сердце мой родной дом

Знай что ты так и приходила в мои сны

Знай что ты первые цветы моей весны

Знаешь как было одиноко и грусно

Я никогда не думал что бывает так пусто

И мне казалось мысли кричали «Хватит»

Мой время, перестань мне тратить

Больше чем грех, просыпайся мир

На глазах у всех рассыпайся мир

Пусть все знают мы умеем любить

Будет вепить, а значит будет жить.

Мой свет любил твою тень

Твоя ночь любила мой день,

Нам нельзя помочь, ну и пусть

У нас есть дочь, её зовут грусть.(2р.)

Бәрің күлесіңдер, ал мен жалғыз жылаймын

Біреу менің жолыма бәс тіккенін білемін

Мен кездесуге барамын, жарық, жоғалтатын ештеңе жоқ

Бұл дүниеде мәңгілік ештеңе жоқ

Оған сенен жақын ешкім болмады

Жаным жылайды, ән айтудан қорықпа

Көз жасын қолмен, көз жасын,

Ал мұңды қалай сүйгенім әлі есімде.

Ойлайтындар үшін – өмір комедия

Сезетіндер үшін - өмір трагедия,

Сен менің қанымсың, сен менің арманымсың

Сен менің дертімсің, сен менің күндерімсің.

Жарығым сенің көлеңкеңді жақсы көрді

Сіздің түніңіз менің күнімді жақсы көрді

Бізге көмектесу мүмкін емес, солай болсын

Қызымыз бар, аты мұң.

(2б.)

Ақпан сені маған берді, ақпан сені ұрлады

Менен сұрадың, мен саған бердім

Есіңізде ме, бұл қалай болды, бір сөз және қандай күш

Ал бұл күндері сенсіз болат шыңдалған

Досым – мұң, ғашығым – мұң

Сен маған қасиетті нәзіктікті білуге ​​көмектестің

Мен есіме аламын және бұл сөзсіз

Айла жоқ көзді ұмытпаймын

Тұманның қабырғасындай мәңгі бол

Жыламауыңызды сұраймын

Бірақ сенің көздерің сен екеумізді аспанмен үйлендік деп айтады

Жарығым сенің көлеңкеңді жақсы көрді

Сіздің түніңіз менің күнімді жақсы көрді

Бізге көмектесу мүмкін емес, солай болсын

Қызымыз бар, аты мұң.

(2б.)

Сен менің арманымды ұрладың, ұрыны азғырдың

Сенің жүрегіңде менің үйім екенін біл

Түсіме кіргеніңді біл

Көктемнің алғашқы гүлдері екеніңді біл

Білесің бе, бұл жалғыздық пен қайғылы

Мен ешқашан бұл бос болады деп ойламадым

Маған ойлар «Жетеді» деп айқайлап тұрғандай көрінді.

Менің уақытым, мені босқа өткізбе

Күнәдан артық, ояныңыз әлем

Барлығының көз алдында дүние қирады

Біз қалай жақсы көретінімізді білейік

Ол ән салады, демек ол өмір сүреді.

Жарығым сенің көлеңкеңді жақсы көрді

Сіздің түніңіз менің күнімді жақсы көрді

Бізге көмектесу мүмкін емес, солай болсын

Қызымыз бар, аты мұң.(2б.)