Ай-ай-ай - Лион

Ай-ай-ай,

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай, зачем ты так?

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Давай, взрывай

Я написал злой стих, но не нажал «отправить»

Там мои мысли о тебе, это тебя отравит

Петляю по районам до боли знакомым

Имя твоё для меня становилось в горле комом

Леди-камень, сердце обрастает ледниками

Пошатнувшийся мирок наш заметило стадикамом

Решил — ладно, решил, а в душе паршиво

Отпускаю всё, что так душило, прошило насквозь

Стою, смотрю на свою рану

Сколько ты ещё во мне найдёшь изъянов (а)?

Недоверия сломан дозатор, дотянуть бы до завтра

Я чувствую твой каждый стих сильнее, чем их автор

Снова сон, где медленно тону

И вопреки всему жду тебя одну

Я подбит, я горю, как пела Ева Польна

На этот раз совсем не больно, знай

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай, зачем ты так?

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Давай!

Целая армия злых слов просится наружу

Выстрел в душу, я знаю, что тебя разрушит

И потуже затяну гордыню, чтобы не отправить

Удушье Чарповани, кто-нибудь убейте память, ну же

Подскажите, как мне не слететь с катушек

С кем кружила до меня и с кем сейчас ты кружишь

Кто был достойнее — спроси своих подружек

Как говорится «разгорится, не потушишь»

Пока ты прячешься за современными стихами

Я на самом дне реки отвязываю с ног камень

Сели на мель, обманул форватор

Я надеюсь, что ты рада, правда

Я задыхаюсь без твоих ресниц

Прямо под ребро зашла заточенная спица

Как у Цветаевой «Вёрсты, мили»

Нас расклеили, распаяли, распилили

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-Ай-ай-ай-ай-ай, зачем ты так?

Ай-ай-ай-Ай-ай-ай-ай-ай

Ай-ай-ай-Ай-ай-ай-ай-ай

ах аа,

А-а-а-а-а-а-а-а-а

Ах-ах-ах-ах-ах-ах-ах-ах, сен неге бұлайсың?

А-а-а-а-а-а-а-а-а

А-а-а-а-а-а-а-а-а

Жүр, жарып жібер

Жаман өлең жаздым, бірақ «жіберу» дегенді баспадым.

Сен туралы менің ойларым бар, ол сені улайды

Маған өте таныс аймақтарды аралаймын

Сенің атың мен үшін тамағымда түйір болып қалды

Тас ханым, жүректі мұздықтар басып кеткен

Біздің шайқалған кішкентай әлемімізді стадикам байқады

Мен шештім - жарайды, мен шештім, бірақ бұл менің жанымда жаман

Мен тұншықтырған, тесіп өткен барлық нәрсені жібердім

Мен тұрмын, жарама қара

Менен тағы қанша кемшілік (кемшіліктер) табасың?

Сенімсіздікті таратушы бұзылды, ол ертеңге дейін шыдайды

Мен сенің әрбір өлеңіңді автордан күштірек сезінемін

Мен баяу батып бара жатқан арманым тағы да

Ештеңеге қарамастан мен сені жалғыз күтемін

Ева Полна жырлағандай, соқтым, жанып тұрмын

Бұл жолы мүлдем ауырмайды, білесің

А-а-а-а-а-а-а-а-а

Ах-ах-ах-ах-ах-ах-ах-ах, сен неге бұлайсың?

А-а-а-а-а-а-а-а-а

А-а-а-а-а-а-а-а-а

Келейік!

Жаман сөздердің тұтас бір әскері шығуды өтінеді

Жанға оқ тиді, сені не құртады білем

Жібермеу үшін намысымды қатайт

Шарпованидің тұншығуы, біреу жадын өлтіреді, жүр

Маған қалай жынды болмау керектігін айтыңыз

Маған дейін кіммен және қазір кіммен айналасың

Кім лайықты болды - достарыңыздан сұраңыз

«Жанады, сөндірмейсің» дегендей.

Қазіргі өлеңдердің артына тығылып жүргенде

Мен өзеннің түбінде аяғымнан тасты шешіп жатырмын

Жағалай жүгіріп, экспедиторды алдап кетті

Сіз шынымен бақыттысыз деп үміттенемін

Кірпігіңсіз тұншығып жатырмын

Үшкірленген ине қабырғаның дәл астына түсті

Цветаеваның «Мил, миль» сияқты.

Біз желімделдік, дәнекерлендік, араладық

А-а-а-а-а-а-а-а-а

Ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай-ай, сен неге бұлайсың?

А-а-а-а-а-а-а-а-а

А-а-а-а-а-а-а-а-а