Светит Месяц - Лидия Русланова

Светит месяц, светит ясный,

Светит алая заря,

Освети ты путь-дороженьку

Вплоть до Сашина двора.

Я пошел бы к Саше в гости,

Да не знаю, где живет,

Попросил бы друга Петю —

Боюсь, Сашу отобьет.

Подхожу я под окошко,

А у Саши нет огня.

— Стыдно, стыдно тебе, Саша,

Так ложиться рано спать!

— А тебе, мой друг, стыднее

До полуночи гулять,

Не пора ль тебе жениться,

Машу в жены себе взять?

Светит месяц, светит ясный,

Светит белая луна,

Осветила путь-дороженьку

Вплоть до Машина окна.

Ай жарқырайды, мөлдір жарқырайды,

Қып-қызыл таң жарқырайды

Жолды жарықтандырыңыз

Сашаның ауласына дейін.

Мен Сашаға барар едім,

Мен оның қайда тұратынын білмеймін

Мен досым Петядан сұрар едім -

Мен Сашаны ұрып-соғып кете ме деп қорқамын.

Мен терезенің астына барамын

Ал Сашада от жоқ.

«Ұят саған, ұят саған, Саша,

Сондықтан ерте ұйықтаңыз!

– Ал сен, досым, одан да ұяласың

Түн ортасына дейін серуендеу

Тұрмысқа шығатын кезің емес пе

Машаны әйел етіп ал?

Ай жарқырайды, мөлдір жарқырайды,

Ақ ай жарқырайды

Жолды жарықтандырды

Машина терезесіне дейін.