По Диким Степям Забайкалья - Лидия Русланова

По диким степям Забайкалья,

Где золото роют в горах,

Бродяга, судьбу проклиная,

Тащится с сумой на плечах.

Бродяга к Байкалу подходит,

Рыбацкую лодку берёт,

Унылую песню заводит,

Про Родину что-то поёт.

Бродяга Байкал переехал,

Навстречу родимая мать,

Ах, здравствуй, ах, здравствуй, родная,

Здоров ли отец, хочу знать.

Отец твой давно уж в могиле,

Давно он землёю зарыт,

А брат твой давно уж в Сибири,

Давно кандалами гремит.

Пойдём же, пойдём, мой сыночек,

Пойдём же в курень наш родной,

Жена там по мужу скучает,

И плачут детишки гурьбой.

Забайкалье жабайы далалары арқылы,

Тауларда алтын қазылған жер

Тағдырға қарғыс атқыр,

Иығына сөмке салып алып жүру.

Қаңғыбас Байкалға жақындайды,

Балық аулайтын қайықты алады

Мұңды ән бастайды

Ол Отан туралы ән айтады.

Трамп Байкал көшті,

Туған анаға қарай,

Ә, сәлем, ә, сәлем, қымбаттым,

Әкем сау ма, білгім келеді.

Әкең көрде жатыр,

Ол көптен бері жер астында жатыр.

Ал сенің ағаң бұрыннан Сібірде,

Ол әлдеқашан бұғаулармен дірілдеп жүр.

Жүр, кеттік, балам

Туған саятамызға барайық,

Әйел сонда күйеуін сағынады,

Ал балалар жылап жатыр.