Меж высоких хлебов затерялося - Лидия Русланова

Меж высоких хлебов затерялося

Не богатое наше село

Горе горько по свету шлялося

Да на нас невзначай набрело

Ох беда приключилася страшная

Мы такой не видали во век

Как у нас голова бесшабашная

Застрелился чужой человек

Что тебя побудило сердешного

Ты за что свою душу сгубил

Ты ведь пришлый, ты роду не сдешьнего,

Но ты нашу сторонку любил

Суд наехал допросы тошнехоньки

Догодались денжонок собрать

Осмотрел его лекарь скорехонько

Да велел где-нибудь закопать

Меж двумя хлебородными нивами

Где прошел неширокий долок

Под большими плакучими ивами

Успокоился бедный стрелок

Стихотворение Н. А. Некрасова и оно длинное.

Биік нандардың арасында жоғалды

Біздің ауыл бай емес

Қайғы-қасірет дүниені шарлап кетті

Иә, кездейсоқ кездесіп қалдық

О, қорқынышты бақытсыздық болды

Бір ғасырда мұндайды көрген емеспіз

Біздің басымыз қандай абайсыз

Басқа біреу өзін атып тастады

Сізді не итермеледі

Неге жаныңды жоғалттың

Ақырында, сен бөтенсің, тектес емессің,

Бірақ сіз біздің тарапты жақсы көрдіңіз

Сот жауап алуды ауыр өткізді

Ақша жинауға кірісті

Дәрігер оны тез тексерді

Иә, оны бір жерге көмуді бұйырды

Екі астық алқабының арасында

Тар долок қайда кетті

Үлкен жылап тұрған талдардың астында

Бейшара атқышты тыныштандырыңыз

Н.А.Некрасовтың өлеңі және ол ұзақ.