Степь Да Степь Кругом - Лидия Русланова

Степь да степь кругом,

Путь далек лежит.

В той степи глухой

Замерзал ямщик.

И, набравшись сил,

Чуя смертный час,

Он товарищу

Отдавал наказ:

«Ты, товарищ мой,

Не попомни зла,

Здесь, в степи глухой

Схорони меня!

Ты лошадушек

Сведи к батюшке,

Передай поклон

Родной матушке

А жене младой

Ты скажи, друг мой,

Чтоб она меня

Не ждала домой.

Передай словцо

Ей прощальное

И отдай кольцо

Обручальное.

Пусть она по мне

Не печалится,

С тем, кто сердцу мил,

Пусть венчается.

Про меня скажи,

Что в степи замерз,

А любовь ее

Я с собой унес.»

Айналаң дала мен дала,

Жол алыс.

Сол далада керең

Жаттықтырушы қатып қалды.

Және күш жинап,

Өлім сағатын сезіну

Ол дос

Ол бұйрық берді:

«Сен, досым,

Жамандықты ұмытпа

Міне, саңырау далада

Мені жерле!

Сендер жылқысыңдар

Әкеңе апар

Менің сәлемімді айт

туған ана

Және жас әйел

Сіз айтасыз, досым,

Сондықтан ол мені

Үйге баруды күтпеді.

Сөзді өткізіңіз

оның қоштасуы

Ал маған сақинаны бер

Атастыру.

Ол менің артымнан ерсін

Мұңданба

Жүрекке қымбат жандармен,

Ол үйленсін.

Мен туралы айтшы

Далада тоңған не,

Және оның махаббаты

Мен оны өзіммен бірге алып кеттім».