Jeden Morgen - Letzte Instanz

Jeden Morgen, wenn der neue Tag anbricht,

steh ich auf und zieh meine Sachen an.

Und wenn ich die Fenster öffne, frag"ich mich: «Läuft das heute, oder läuft es.

nicht?"

Und dabei fühl ich ganz genau,

da muss doch irgendetwas sein.

Einen Sinn für mich, in dieser Welt, zu leben.

Und als Erstes sagt man mir, wo"s langgeht — abgesegnet, keine Diskussion.

Doch man sagt mir nicht, wozu das gut sein soll.

Werd ich noch gebraucht… in diesem Spiel?

Und geht das so weiter?

Ist das auszuhalten?

Tag für Tag und Jahr… für Jahr.

Eines Tages wird mein Sohn mich fragen:

«Was hast du aus deiner Zeit gemacht?»

Әр таң жаңа күн атқанда

Орнымнан тұрып заттарымды кидім.

Терезені ашқанда өзімнен: «Бүгін жұмыс істеп тұр ма, әлде жұмыс істеп жатыр ма?

емес пе?

Ал мен өзімді өте жақсы сезінемін

бірдеңе болуы керек.

Бұл дүниеде өмір сүру менің мақсатым.

Маған бірінші айтатын нәрсе - қайда бару керек - рұқсат етілген, талқылау жоқ.

Бірақ олар маған неге бұл жақсы болуы керек екенін айтпайды.

Мен бұл ойында әлі де керекпін бе?

Және осылай жалғаса бере ме?

Бұл шыдамды ма?

Күннен күнге, жылдан жылға....

Бір күні ұлым менен сұрайды:

«Уақытыңызды не істедіңіз?»