Eros - Letzte Instanz

Wie erschrocken sie damals war, als sie es zum ersten Mal hörte.

Sie hatten viele Stunden hier auf ihrer Terrasse verlebt.

Ein ganzes Jahr

hatte es gedauert ehe er sie zum ersten Mal berührte.

Hier an dieser Balustrade,

in diesem Land, wo selbst im heißesten Sommer alles in Tücher gehüllt wird.

Sie trug damals ein leichtes Kleid, das ihr bis zu den Füßen reichte,

und eine Sommerbluse, in der sich ihre Brüste ziemlich genau abzeichneten.

Ihr Mann wusste damals nicht, was ihr fehlte.

Sie auch nicht.

Und eigentlich

war es auch nicht das, was sie vermisste.

Sie wartete darauf, ja,

aber sie ließ ihm Zeit und respektierte seine Lebensart.

Ein besonderer Tag

war das. Sie erinnerte sich noch genau an das Summen der Bienen um die

Oleanderblüten.

Im sinkenden Abendrot also, würde es einfach geschehen.

Sie war nicht abgeneigt, nur verunsichert.

Noch während sie ein «aber»

einwenden wollte, griffen seine großen Hände ihren Hintern, nicht zu fest,

aber auch nicht gerade sanft, eben genau so, wie es ihr gefiel.

Ganz langsam raffte er ihr Kleid von hinten hoch bis ihr Po gänzlich unbedeckt

war

Ein leichtes Kribbeln wandert vom Hals abwärts über den Rücken.

Sie wischt sich

mit der rechten Hand über das Dekolleté zur linken Schulter.

Sie hängt ihren

Gedanken nach.

Ihre rechte Hand liegt still unter dem Träger ihres Kleides,

während der anderen, vom Bewusstsein unbemerkt, ein Ausflug vom immer noch

schlanken Bauch über den kleinen Hügel ihrer Mitte zu den Oberschenkeln gelingt.

Von drüben wehen immer noch Gesänge herüber.

Drüben zwischen dem Festland und

dem Steg, unterhalb ihres Hauses, fließen 300 Meter breite Wassermassen.

Dort tönt ein dunkles Hupen.

Die Fähre von der Stadt spuckt die letzten

Passagiere aus und entlässt sie in den Feierabend.

Von hier oben sind sie ganz

klein.

Man kann kaum ihre Gesichter erkennen und doch weiß sie, wer da alles

kommt.

Nachbarn, Nachbarn, die, wie sie, drüben arbeiten und hier auf der Insel

ihr Domizil errichteten und nun dem Stress der Großstadt für die Nachtstunden

entkommen können.

Sie bemerkte, dass ihr die Öffentlichkeit der Terrasse

zunehmend egal wurde und spürte eine Gier nach seiner Hitze.

Ihr Kopf wandt'

sich nach hinten, ihr Mund suchte den ihres Mannes, während der damit

beschäftigt war ihren Hals von hinten nach vorne zu liebkosen.

Statt seines

Mundes, fand sie sein Ohr.

Sie flüsterte ihm selbiges, atmete lauter,

weil sie sich erinnerte, was sie damit in Männern anrichten konnte.

Ihre Zunge spielte mit seinen Ohrläppchen, während seine auf der,

mittlerweile freigelegten, Schulter einen feuchten Salsa tanzte.

Seine Hände wanderten von ihrem Hintern nach vorn die Hüften entlang.

Seine Finger bogen sich und die gepflegten Fingernägel hinterließen rosige

Streifen auf der Innenseite beider Oberschenkel.

Als wollten sie ihren Übermut

entschuldigen, strichen sie ihn so sanfter zurück und trafen sich, berührten,

wie zufällig, den kleinen Hügel.

Im nächsten Augenblick waren sie schon am

Bauchnabel, doch dieser eine Wimpernschlag ließ seine Geliebte erschauern,

ließ sie beben, und erahnen, was ihr heute noch geschenkt würde

Ein Hund bellt unten auf der Straße, doch es interessiert sie nicht.

Wie von selbst, spreizen sich ihre Beine, während ihre Hand sanft den Weg

zurückstreicht, den sie gekommen war.

Im Oberschenkel kribbelte es.

Ihr fällt auf, dass sie heute, so viele Jahre später, wieder dieses Kleid

anhat, welches ihrem Mann so gefiel.

Man kann es an der Vorderseite aufknöpfen.

Er, aber, striff es immer von hinten hoch.

Langsam knöpft sie ihr’s von oben

herauf.

Erst einmal nur einen Knopf.

Ihr linker Fuß, erhoben auf dem Rand der

Bank, lässt den Saum ihres Kleides in die Winkel ihrer Hüfte rutschen.

Ruhig schließt sie ihre Augen und ein zweiter Knopf eröffnet ihrem Dekolleté

die Schwüle der hereinbrechenden Nacht.

Sie rafft das Kleid bis zur Taille und

empfindlich ist sie bereit für den sachtesten Windhauch.

Nach dem dritten Knopf

fühlt sie spitze.

Vorsichtig tasten ihre Finger seitlich in den warmen weißen

Stoff, ihre Brüste heben sich über den Atem der Erinnerung

Er schob ihr Kleid über die Brüste.

Sie konnte die kalte Metallschnalle seines

Gürtels am Steiß und seine Bereitschaft an ihrem Po spüren.

Sanft,

aber bestimmt, erforschte er die Spitzen ihrer Rundungen.

War es ein Hauch

oder ein Stöhnen, das sich ihres trockenen Mundes entschlich?

Auch ihm wurde

der Atem schwer.

Er ertrank fast in ihrer Lust.

Zittrig fuhren seine Finger ins

Tal aller Sinne, wo sie mittlerweile in einem Weiher der Wonne baden konnten.

Er beugte sein Knie, wie vor einer Prinzessin, dreht seine Frau energisch um

und trank von ihrem Glück, während sie sich ihm gänzlich anvertraut und

trotzdem unsicher und immer schwächer werdend versuchte, in seinen Haaren Halt

zu finden

Vom Bauchnabel hinunter ist der Weg nicht weit.

Ihre Linke findet ihn von

allein und taucht durch die Seide ihres Slips hindurch in ihre Mitte,

streichelnder, tastender und voller Hingabe massierender Sinnesraub.

Ihre Rechte ergötzt sich am Rasen des Herzens unter den harten Brustwarzen.

Immer heftiger braut sich ein Gewitter über dem Hort ihrer Seele zusammen.

Ihr Kopf sinkt in den Nacken.

Die Spitze ihrer Zunge benetzt ihre trockenen

Lippen.

Benommen, und doch in sich geborgen, bäumt sie sich auf.

Ihr Fuß rutscht von der Bank.

Einem Geysir gleich, bricht ihre Welt

auseinander, erwacht die Erinnerung an ihr letztes gemeinsames Seelengewitter

und offenbart den Moment ihrer größten Schwäche.

Es regnet.

Ihre Augen,

verschleiert durch Trauer die nicht weichen will, nicht weichen kann nach 37

Jahren Liebe

Du möchtest springen.

Da wartet Kühle.

Es ist so tief.

Dir ist warm.

Dir wird immer wärmer.

Du spannst an, springst, Sekunden freier Fall.

Du spürst das Wasser immer näher kommen.

Du tauchst ein.

Strömende

Leidenschaft umgibt dich und du sinkst in tiefe Ruhe

Ол алғаш естігенде қалай таң қалды.

Олар мұнда өз террасасында көп сағат өткізді.

Толық жыл

оған алғаш рет тиіскенге дейін біраз уақыт өтті.

Міне, осы балюстрада,

бұл елде тіпті ең ыстық жазда бәрі орамалмен оралады.

Ол кезде аяғына дейін жететін жеңіл көйлек киген,

және оның кеудесін өте анық көрсететін жазғы блузка.

Ол кезде күйеуі оның не болғанын білмеді.

Ол да.

Ал шын мәнінде

ол да сағынған жоқ.

ол оны күтті, иә

бірақ ол оған уақыт беріп, оның өмір жолын құрметтейтін.

Ерекше күн

Ол айналадағы аралардың ызылдағанын анық есіне алды

олеандр гүлдері.

Сондықтан күн батқанда бұл жай ғана болады.

Ол қарсы болмады, тек сенімсіз болды.

Тіпті ол «бірақ» деп жатқанда

қарсылық білдіргісі келді, оның үлкен қолдары оның түбін ұстады, тым қатты емес,

бірақ өте жұмсақ емес, дәл солай ұнады.

Ол оның көйлегін түбі толық ашылғанша арт жағынан баяу жинады

болды

Аздап шаншу мойыннан артқа қарай жүреді.

Ол өзін сүртеді

оң қолмен декольтенің үстінде сол иыққа.

Ол оны іліп қояды

кейінгі ойлар.

Оның оң қолы әлі көйлегінің бауының астында жатыр,

ал қалғандары санасына байқамай, тыныштықтан сапар шегеді

жіңішке асқазан оның ортасының кішігірім төбеден жамбасқа дейін.

Ол жақтан әлі де айқайлар шығып жатыр.

Материк пен арасындағы

Ені 300 метрлік су массасы оның үйінің астындағы тоспадан ағып жатыр.

Сол жерде қараңғы мүйіз дыбысы естіледі.

Қаладан келе жатқан паром соңғы рет түкіреді

жолаушыларды және оларды жұмыстан кейін шығарып жібереді.

Осы жерден олар бүтін

кішкентай.

Сіз олардың жүздерін әрең көресіз, бірақ ол сонда кім екенін біледі

келеді.

Көршілер, көршілері, ол сияқты, аралда ана жерде жұмыс істейді

олардың тұрғылықты жерін орнатыңыз және енді түнгі сағаттарда үлкен қаланың күйзелісі

қашып құтыла алады.

Ол өзінің қоғамдық террассасын байқады

барған сайын немқұрайлылық танытып, оның ыстықтығына құмарлықты сезінді.

басың айналды

артқа қарай, оның аузы күйеуінің аузын іздейді, ал оның аузы онымен бірге

оның мойнынан алды-артынан сипап әлек болды.

Оның орнына

Ауыз, ол оның құлағын тапты.

Ол оған да солай сыбырлады, қаттырақ дем алды

өйткені ол онымен ер адамдармен не істей алатынын есіне алды.

Оның тілі оның құлағында ойнап,

қазір ашық, иықпен дымқыл сальса билеп жатыр.

Оның қолдары оның бөксесінен жамбастың алдыңғы жағына қарай жылжыды.

Оның саусақтары бұралып, маникюрленген тырнақтары қызғылт түсті

Екі жамбастың ішкі жағындағы жолақтар.

Олар өздерінің еркелігін қалағандай

кешіріңіз, олар оны соншалықты жұмсақ қайтарды және кездесті, түртіңіз,

кездейсоқ, кішкентай төбе.

Келесі сәтте олар қазірдің өзінде қосылды

кіндік, бірақ сол бір көзді ашып-жұмғанша ғашығын қалтыратып жіберді,

оны діріл етті және оған бүгінде не берілетінін елестетеді

Көшеде ит үреді, бірақ оған бәрібір.

Аяқтары өзінен-өзі жайылғандай, қолы ақырын жолды басқарады

келгенін сыпырды.

Ол жамбасында дірілдеп кетті.

Ол енді көп жылдар өткен соң сол көйлекті қайтадан киетінін түсінеді

күйеуіне қатты ұнайтын киім.

Оның алдыңғы жағындағы түймені ашуға болады.

Алайда ол оны үнемі арт жағынан сипап отырады.

Ол жоғарыдан оның түймелерін ақырын ашады

жоғары.

Ең алдымен, бір түйме.

Оның сол аяғы шетіне көтерілген

Банк, көйлегінің етегі жамбастың бұрыштарына сырғып кетуіне мүмкіндік береді.

Ол сабырлы түрде көзін жұмып, екінші түйме оның декольте аймағын ашады

батқан түннің ызғарлылығы.

Ол көйлекті белге дейін жинайды және

сезімтал, ол желдің ең нәзік тынысына дайын.

Үшінші түймеден кейін

ол өзін керемет сезінеді.

Оның саусақтары жылы ақ түсте жан-жағын мұқият сипады

Шүберек, оның кеудесі естелік демін

Ол оның көйлегін кеудесіне итеріп жіберді.

Бұл оның суық металл тоғасы болуы мүмкін

оның бөкселеріне белбеу және оның бөкселеріне дайындығы.

Жұмсақ,

бірақ белді, ол оның қисықтарының шыңдарын зерттеді.

Бұл жанасу болды ма

әлде оның кеуіп қалған аузынан ыңылдаған дауыс па?

Ол да болды

тынысы ауыр.

Ол оның нәпсісіне батып кете жаздады.

Саусақтары дірілдеп кетті

Олар енді бақыт тоғанында шомылатын барлық сезімдер алқабы.

Ол тізесін бүгіп, бұрынғы ханшайымдай әйелін қатты айналдырады

және ол оған толық және жасырын ретінде өз бақытын ішіп

әлі күнге дейін сенімсіз және әлсіреп, шашынан ұстауға тырысты

табу

Кіндіктен төмен емес.

Оны сол жақтан табады

жалғыз және трусигінің жібектері арқылы оның ортасына сүңгиді,

сипап, сипап, жан-тәнімен берілгендікпен уқалау сенсорлық тонау.

Оның оң қолы қатты емізік астындағы жүрек соғуына қуанады.

Оның жанының панасының үстінде күн күркірейді.

Оның басы артқа түседі.

Тілінің ұшы құрғағандарын сулайды

еріндер.

Ол есінен танған, бірақ қауіпсіз күйде тұрды.

Оның аяғы орындықтан сырғып кетеді.

Гейзер сияқты оның әлемі бұзылады

бөлек, олардың соңғы жан дауылының естелігі оянады

және оның ең әлсіз тұсын ашады.

Жаңбыр жауып тұр.

Сенің көздерің,

өшпейтін мұң жамылған, 37-ден кейін кете алмайды

махаббат жылдары

секіргің келеді

Салқындық күтіп тұр.

Ол соншалықты терең.

сен жылысың

Жылынып бара жатырсың.

Сіз шиеленісесіз, секіресіз, секундтар еркін құлайсыз.

Судың жақындап келе жатқанын сезесің.

Сіз сүңгіңіз.

құю

Құмарлық сізді қоршап, сіз терең тыныштыққа батасыз