Agonie - Letzte Instanz

Lief einsam leise meinen Weg entlang

Erwartete den Sonnenuntergang

Doch als die Nacht erwachte kam die Angst

Dass ich den Sonnenaufgang nicht mehr sehen kann

Lider offen doch kein Licht

Erreicht die innerste der Seelen

Und ein Nebel trübt die Sicht

Hinaus oder hinein ins leben

Zeit gerinnt taucht langsam zäh

In den Lebensnebel ein

Der Ende und Beginn umweht

Der ewig endlos scheint

Bilder zieh’n an mir vorbei

Gespinste nichts berührendes

Schau hinterher denk nichts dabei

Alles leer nichts fühlendes

Ich hör den Wind verstehe ihn

Was im Flüsterton er sagt

Als er leis vorüberfliegt

Und meine Angst verjagt

Nun lieg ich einsam auf der Wartebank

Erwart den letzten Zug nach Nimmerland

Hab keine Angst mehr dafür ist’s zu spät

Kann schon den Lufthauch spüren der dem Zug voran weht

Leichtes Lachen ohne Klang

Ruhe fast Geborgenheit

Bin in einem Glück gefangen

Aus dem niemand mich befreit…

Менің жолымда үнсіз жалғыз жүрдім

Күннің батуын күтті

Бірақ түн оянғанда қорқыныш пайда болды

Мен енді күннің шығуын көре алмаймын

Қабақтар ашық, бірақ жарық жоқ

Жандардың түбіне жетеді

Ал тұман көріністі жауып тастайды

Сыртта немесе өмірде

Уақыт баяу қатып қалады

Өмірдің тұманына

Соңы мен басы айналады

Бұл шексіз сияқты

Суреттер жанымнан өтіп жатыр

Ештеңені тигізбеңіз

Одан кейін ештеңені ойлама

Барлығы бос ештеңе жоқ

Мен желдің оны түсінетінін естідім

Оның сыбырлап айтқаны

Ол ақырын ұшып бара жатқанда

Ал менің қорқынышым қуып кетті

Қазір мен күту орнында жалғыз жатырмын

Неверлендке соңғы пойызды күтуде

Қорықпаңыз, бұл үшін тым кеш

Пойыздың алдында соққан самал қазірдің өзінде сезіледі

Дыбыссыз жеңіл күлкі

Тыныш дерлік қауіпсіздік

Мен бақыт құрсауында қалдым

Одан мені ешкім босатпайды...