Duparc: Sérénade florentine - Leopold Simoneau, Allan Rogers, Анри Дюпарк

Étoile, dont la beauté luit

Comme un diamant dans la nuit

Regarde vers ma bien-aimée

Dont la paupière s’est fermée

Et fais descendre sur ses yeux

La bénédiction des cieux

Elle s’endort: par la fenêtre

En sa chambre heureuse pénètre;

Sur sa blancheur, comme un baiser

Viens jusqu'à l’aube te poser

Et que sa pensée alors rêve

D’un astre d’amour qui se lève

Сұлулығы жарқырап тұрған жұлдыз

Түнде гауһар тас сияқты

Менің сүйіктіме қара

Кімнің қабағы жабылды

Және оның көздеріне түсіріңіз

Аспанның берекесі

Ол ұйықтап қалады: терезенің жанында

Оның бақытты бөлмесіне кіріңіз;

Оның ақтығында, сүйген сияқты

Таң атқанша кел де, жат

Ал оның ойы содан кейін армандасын

Махаббаттың көтерілген жұлдызы